İçime sinmişliğin var senin

Akıl cümleleri yok eden sırra aşikârdır. Tutunduğun her umutta sana olan hislerimin sinmiş ligi yüzümde neşe saçar acıyla. Can-ı gönlüme haps olmuşsun mümkün mü seni oradan buruşturup atmak. Aşk diye yinelenen söz damlacıklarım hep sana yol alırken hiç gidemiyorum senden bir adım öteye. Ne zaman özlem çeksem karşıma dikilmen beni benden alıyor. Elim ayağım tutmaz cümlelerim sağırlaşıyor. İçimi buruk kapladığında o an şifa gibi geliyordun. Bakışlarım bir başka oluyor ve bir başka kokuyor gönlüm. Dokunsan öleceğim dokunmasan yok olacağım. Geceme bir nefes katan senli düşlerim yalın ayak çırılçıplak düşlerde koysa da kâfisin. Allah içindi her şey ve onun için senin varlığını da yokluğunu da kabul ediyorum. İstediğin kadar gidebilirsin. Ama içimden asla gidemezsin. Bedenin gözlerin, burnun, kulağın, dudakların vs her ne varsa ellerin olsun. İstemem seni cismen çünkü ben cismine âşık olmadım. O vardı içime nakışlayan, her gördüğümde her düşündüğüm de seni yaşıyordum.

Ben hep giderim diyorsun ya ben de geleyim mi sevdiğim beraber gidelim.

Hangi gönül kapısını çalsam sende tattığım o güzel ve anlamlı kılan düşleri bulamıyorum. Bir ses etsen cevherim dökülecek avuçlarına. Bir adım atsan gönlüme ve ölsem de kâfi kollarında. İçime öyle bir sinmiş ligin var ki her yanım sen kokuyor buram buram. Vazgeçmek neydi bilmiyorum ama vazgeçilmezim oldun ölüyorum. Sen, karanlığıma uzanan, geceme aldırış etmeyen kör kuyularda yalnızlığıyla yokluğa boy veren, susuşlarımla gözlerimden dökülen yaşlar geceye yankılanıyordu satır satır. Sen bütün sağırlığınla duymazken beni; ben her geçen gün biraz daha ölüyorum. Gözlerimde biriken yalnızlığın çoraklaşmış şehrinde buz tutuyordum.Bir nebze sevildiğimi görmek bakışlarından uzanan yüzüme haram kıldın. Gönlüme açılan kapıları kapadım sensizlikten. Ve dilim sensizliğe mühürlendi, düşlerimin kapılarını ölümün kına gecesine açtım. Ebedi yalnızlığımı aşksızlığa ömür boyu müebbet kıldım. Kararı boynuma taktım, kendimi darağacına astım ve alnıma yazdım. Sevdiğim hadi tekmele ayaklarımın altındaki sandalyeyi bitsin bu çaresizliğim ve sensizliğime uyanayım senin dokunuşunla.

Gittin belki ama ben hala seninleyim. Boynu bükük bıraktın sensiz geçen zamanımı. Gidişinle kalbimde umutlar biriktirdim ve dedim ki nefes alıyorsam zamanı vardır dedim her defasında.

‘’Ruhuma sinmişliğin var senin her düşündüğümde gözlerinde buram buram kokan.’’