İçimizde yangın varken, Suriye'ye su taşımak

Başbakanın gurup konuşmasını izliyorum biraz tarih, biraz tehdit, biraz insanı, biraz otokritik, biraz demokratik argümanları içeren karma karışık bir konuşma. Hele toplantıdaki DEMOKRAT(!) Arapların konuşmanın Suriye ile ilgili kısmında Başbakanı nasıl şehvetle alkışladıklarını şaşkınlıkla izliyorum.

Garip olan şudur ki; Suriye için demokrasi havarisi kesilen SN Başbakanımız, bu konu ile ilgili yazan köşe yazarlarımıza karşi, otokratik bir üslupla neredeyse tehdide yakın bir dil kullanıyor. SN başbakan şunu bilmelidir ki, bu dünya sadece kendisini alkışlayan, tastikleyen ve destekleyenlerden ibaret değil. O, gurup toplantısının dışında bir dünya var ve bu konuşmaların satır araları, tonlamaları, çeliskileri, hatta mimikleri, dahi bir yerlerde mercek altında titizlikle incelenip taranmaktadır. Başbakanın sözlerinden, ulusal çikarlarimizdan ziyade Suriye yönetimi ile ilgili kişisel olarak gerçekleştirmek istediği hedeflerinin olduğu anlaşilmaktadır. Bu yüzden konuşmasında  kin, nefret duygularını sezmek hiçte zor değil. Bu yüzden duygusallığa kapılan SN Erdoğan, bazen tarihe atıfta bulunarak; Sultan Süleymanlın ruh haliyle konuşuyor olabilir lakin bu dünya artık kanuninin koyduğu kanunlarla yönetilmiyor. SN Başbakan, akli selim davranmalıdır milletimizi ‘milletin uçağının’ peşine bağlayıp bir illetin içine atmamalıdır.Bu gün Suriye için demokrasi isteyen başbakanımızdan, yarin kendi ülkesi için daha fazlasını istenebilir. O Yüzden sözler ve davranışlar birbirleriye tutarlı olmak zorundadır aksi halde asıl itibar kaybı o zaman yaşanır. Sözün burasında kendi adıma, babamda olsa diktatörlerden, despotlardan, saltanatçılardan asla haz etmem. Suriye halkının gerçek bir özgürlük mücadelesi varsa bunu mutlaka kazanacaktır. Lakin SN Erdoğan gerçekten halklara özgürlük ve demokrasi istiyorsa buna insan hakları ihlallerinin en katmerlilerinin yaşandığı S. Arabistan’dan Bahreyn’den başlaması gerekir.

Hem içimizde yangın varken Suriye’ ye su taşimak gerçekten garip bir durum.Buna kimse itibar etmez. Tekrar söylemkete fayda var ki, asıl itibar kaybına uğrayacağımız nokta burasıdır. Nihayetinde tarih bize şunu öğretmiştir ki;  Taşima suyla değirmen dönmeyeceği gibi sparişle de demokrasi gelmez.’.

(M.ALİ ŞIRİN TARİH ÖGRT)