- Kategori
- Psikoloji
İçimizdeki Çocuk
Bazen her şey sadece bir seçimle başlar bazen de adı tam bir vazgeçiştir o seçimin..
Karar verirken yoran , sonuçlarıyla sınayan bu düşünceler de işte böyle zamanlarda gelir ve konuşur içinizdeki çocuk.. Tam da şimdi neredesin? Yolun hangi aşamasına geçmek istiyorsun diye sorar? Seçiminin seni nereye götüreceğini hatırlatır.. Belki de hiçbir yere götürmeyeceğini içten içe bilir de dışarı vurmaz.. Ama kesinlikle bir şeyler öğreteceğini hem o bilir hem de sen..
Büyüdüğünü sanan kişi şunu anlar bazen.: ‘Akıl mı danışıyorum ben sana çocuk ! Ne zaman büyüdün de bu noktaya geldik? Benim bildiğimden farklı ne bilebilirsin ki bunca yıl beraberken üstelik.. Sormuyorum sana en iyi ben bilirim zaten’
Sorar sorar da bildiği cevapları alabilir sadece .. Büyüdüğünü bilmek , zamanın içinden ‘Ben de geçtim ‘ diyebilmek için iki yol arasında öylece kalır.
Yıllar önce verdiğiniz kararı sorgulayıp sonuçlarını kabullenemediğiniz olmuş mudur? Sırtında o sorumluluğu ne kadar da yorucudur taşıyan bilir. Keşke böyle yapmasaydım demek, nasıl da bu noktaya geldim diye sorgulamak, diğer yoldan gitsem neler farklı olurdu diye düşünmek insanın ruhunu öyle bir yıpratır ki.. Bu duygulara kendini kaptırdığını fark ettiğinde ise ; Nefes alamayacak noktaya getirir insanı.. Neden? Seni bu noktaya getiren şeyin, buradan sonrasına götürebileceğinden ne kadar eminsin diye kurcalar durur seni..
Peki içindeki çocuk ne der? ‘Devam et mi?’ yoksa ‘Yeter yanlış yoldasın mı?’
Dönüşüm geçirdiğin tam da bu yerde aldığın kararın sorumluluğunu alabilecek misin? Yoksa yine dönüp o masum çocuktan mı alacaksın hıncını? Yapma desen bu sefer kendine..
Bilseydi yapmaz mıydı? Şimdinin donanımı onda var mıydı ? Bunca acımasız yüklenmeyi hak ettiğini sana düşündüren ne ? Bak bakalım tekrar adil şekilde.. Şimdiki yaşınla aldığın kararlara .. O içindeki çocuk tüm bunların neresinde? Hangi önemli kararının mimarı O ya da hangi vazgeçilmez gördüğün vazgeçişinin? Bir düşün elbet bulursun..
O çocuğa yüklenince acın hafifleyecek kendini rahatlatacaksın sanıyorsun ya işte ‘Burada dur ve arkana bakıp söyle’:
‘Sorumluluğu sadece o an , o yaştaki seninle, o yaştaki tecrübelerinle sarıp sarmaladığında , dışarıda ya da içeride herhangi bir yerde aramadığında ,sadece ve sadece kendi sırtında taşıdığında HAFİFLEYECEKSİN’ Bunu bilseydin zaten yapmazdın. Artık biliyorsun içindeki çocuğu yorma artık.. Bırak yaşasın duygularını ,seçimlerini ve en sonunda da KENDİNİ..
Hepinize iyi haftalar..