İçimizdeki huzur

Huzur bu olmalı işte... Şimdi bulaşıkları yıkayıp ellerimin soğukluğuyla bu satırları yazmak olmalı... Ya da bütün gün koşturmadan, bunu yapmam lazım, şunu yapmam lazım demeden aklıma geleni istediğim süre yapmak... Sıcacık battaniyemin içinde yarım saat kestirmek huzur!

Ve uzun zamandır yaşamadığım bir gün bu gün... Huzurlu bir gün...kafamın karışıklığı, içimdeki sıkıntı, baş ağrılarım hepsi bu günü yaşayamamdanmış demek ki bir günden böyle bir tat alamayışımdanmış.

Koşturmacalar içinde koşturuyor insanlar bir oraya bir buraya... Saniyeleri hesaplayarak geçiyor ömürleri. Saatler, günler yetmiyor bazen. Kaçımız hafta sonları çalar saat ihtiyaç kalmadan uyanabiliyoruz ya da erken kalkmazsak hangimiz yetiştirebiliyoruz o gün yapacaklarımızı... Bir işi yaparken ondan sonra yapacağımız iş oluyor hep aklımızda sonra bu, sonra şu ve akşam gecenin bir saati yatağımıza uzandığımızda o gün olan iyi şeyleri düşünüp gülümsememize fırsat kalmadan uykuya dalıyoruz. Korkulu rüyalara, kesik kesik uykulara... Ve sabah rüyanın ortasında nerden geldiğini anlamadığımız o sesle; alarmın o hain sesiyle yine bir güne başlıyoruz. Mutsuz, huzursuz...

Somurtkanlışıyoruz, unutkanlaşıyoruz. Sadece buruk bir tat kalıyor ağzımızda , başımız ağrıyor. En son gittiğimiz filmi bile hatırlayamıyoruz bazen, sinemaya gitmek bile zaman kaybı oluyor. Koşturdukça somutlaşıyoruz. Soyut ne varsa gidiyor ellerimizden yavaş yavaş... Ne aşk, ne aile, ne kitap okumanın verdiği o eşsiz zevk; belkide bir kaç televizyon proğramının bir iki karesinden başka hiç birşey.

Bir daha bugün olmayacak, dünde bir daha geri gelmiyecek. Ama yarın, yarın huzurlu bir gün olsun. Yastığa başınızı koyduğunuzda o huzuru hissedin her hücrenizde. Annenizi arayın dedikodu yapın biraz, çocuğunuza çikolata alın eve dönerken, sevgilinizle bir film izleyin gece uyumadan önce birbirinize sarılarak. Ve sabah çalar saatle uyanmanıza rağmen gülümseyerek uyanın... Yepyeni bir güne huzurla ve gülümseyerek:D