İçimle Konuşmalarım -2-

Ne olmak isterdin diye sorunca; içim haykırdı.

Ne olmak isterdim:

Bir satır arasında gezinmek: Tüm cümle değil de cümlenin içinde bir parça olmak isterdim. Nedensizce, neden orda olduğunu bilmeden başka bir kelime olmadan hiçbir anlamı olmayan bir kelime ve satır arasında durmak isterdim. Yazanın duygusundan fırlamak, kalemin mürekkebinin tınısında oluşmak ve bir kâğıdın üstünde kaybolmak isterdim.

Aharlanmış bir kâğıdın üstüne hattatın kaleminin kesiğinden çıkma bir resim olmak: Mürekkebin koyu siyahında şekillenip bir duvara asılmak isterdim.

Dağ başında kimsenin gelip geçmediği bir köşede çeşme olmak: Sadece kurtların, kuşların suyundan içtiği, karlarla ve yağmurlarla beslenen bir çeşme. Akan gözemden suların, çevreyi yeşillendiren otlara can olmasını isterdim

Veyahut ormanda bir ağaç olmak: Üstüne kuşların yuva yaptığı, boyu gökyüzüne uzanırmışçasına yüksek olan bir ağaç olmak isterdim.

Çınar olmak isterdim: yıllara değil de yüzyıllara bakmak isterdim. Gölgemden faydalanan insanların sohbetlerine, tarihe tanık olmak isterdim.

Gökyüzünden düşen bir kar tanesi olmak: Nereye düşüp ne kadar kalacağını bilmeden yere doğru süzülmek isterdim

Gökyüzünden düşen yağmur damlası olmak: Hangi toprak zerresini ıslatacağımı bilmeden şimşekler arasından sıyrılıp yeryüzüyle buluşmanın hazzını yaşamak isterdim

Bulut olmak: Güneşe en yakın yerde, içimde su taşımak ve ağlamak isterdim gökyüzünden yeryüzüne.

Taş olmak: ufalanıp yıllar içinde toprak olmak, geçen zamanı beklemek için. Üzerimde çiçeklerin yetişmesini toprak olduktan sonra. Belki birisinin üstüne yorgan olurdum. Belki bir beyaz laleye gebe.

Gökyüzünde yıldız olmak: Geceleri çıkıp semadan yeryüzüne bakmak için…