İçimle konuşmalarım-5-

Kızıyorum kendime,

Hayat, ağacıma baltaları acımasızca indirirken

Her parçam bedenimden koparken

Dallarım, bedenim sallanırken

Her geçen günde, acizliğim gün yüzüne çıkarken

Kızıyorum kendime

Bakıyorum ve acıyorum kendime

Yaşamda var olmayı dahi beceremeden

Bedenimi taşıyan ayaklarıma acıyorum

Kızıyorum kendime

Zayıflığıma, güçsüzlüğüme

Kızgın gözlerim

Yumruk haline gelmiş ellerim

Kor olmuş ruhum

Kızıyorum

Ne vuracak bir şey var karşımda

Ne canını alacağım bir düşmanım

Ne de öfkemi kusacağım birisi

BEN BANA DÜŞMANIM...

Ve yaşama inat

Ölümle barışık içimde

Sonsuzluğun özleminde

Sonluğun hiçliğinde

kızıyorum kendime