İçinde bir atmaca ayrılık korkusu

Zaman zaman
düşündüğün
aklına geldikçe
güldügün
ün şeref şan
hepsi beyhuda
hep aynı hicran
kederli ve yorgun

elleri
uzun ve beyaz
gülümsemesi solgun
çocukluğun
çiçek açmış
kiraz ağaçları

o hırçın
o vahşi ruhunun
kafesinde saklayarak
dalgınlığını parçalayarak
gözlerinden bal sarısı
bir zaman akar

kestirebilmek
ne kadar da zor
ne hayaller kurar

yalnızlığına çekilmiş zaman
hayallerine tutsak
akşamları
eflatun bir keder
ağaçlardan
çürük
sarı ve kızıl
son yapraklar dökülüyor
rüzgarlı
sohbahardan

havada
mutsuz bir bulut
umutsuz
ve kararsız süzülüyor

bu kadar eski
bu kadar uzak
içinde bir atmaca
ayrılık korkusu

zarif bir hüzündür
ne kadar yoksul
ve çıplak görünürse
görünsün ağaçlar
o kadar yakındır
ilkbahar

Mehmet Özgür Ersan Üsküdar Salacak 06.02.2014