İçinde birileri

Sen HEP içinde biri oldun.

Bu benim doğalım. Böyleyim diyorsun. Başkasını bilmem. Kendinden çıkıp başka dünyaları tanımak istemez misin? Biliyorsun, okurum; biliyorsun, seyrederim; biliyorsun, dinlerim; biliyorsun, hayal kurarım; biliyorsun bir iki karalarım.

Bunların hepsi bambaşka dünyalar değil mi?

Hani dokunmak, hani daha bir gerçek hissetmek, birinci ağızdan tanıklıklar diyorum. Haklısın, ama ben oralarda öyle bir derinleşiyorum ki....Nasıl mesela, hadi beni ikna et! Mesela bir müzik dinliyorum diyelim, işte dinliyorum...

Duyuyorum müziği, evet evet, duyuyorum!...

Sen müziği duyuyorsun, ben ise onun içindeyim, hem çalanım, hem çalınan, tek tek notalarım, ince kalın bütün ses, sesler benim! Nasıl becerebiliyorsun bunu?! Paganini, bir gün Paganini dinledim ve işte böyle, böyle oluverdim, kendiliğinden.

O zaman filmde de böyle oluyor, resimde de, romanda da; hep böyle mi oluyor, oluyorsun?

Hepsinin tadı farklı elbet; ama kabaca evet, içlerine giriyor ve bambaşka dünyalarda bambaşka insan ve duyguda çoğalıyorum; uçuyorum; uçmak,; işte, al sana cennet! Sinemada Tarkovski, gel, dedi, gel bize katıl, katıldım.

Resimde de Vincent van Gogh  deme, yoksa burada düşüp...

O da var ama, Bol Yıldızlı Gece ile Gustav Klimt diyorum, tam benlik! Bütün öpücükler bizimle olsun!...O da tamam, diğeri kesin bende, biliyorum seni, Burgazadası çocuğu; Sait Faik Abasıyanık! Hişt, hişt, tamam, artık fazla gürültü yapmayalım.

Ben de içinde biri olabilir miyim?

Ş.Y.