İçinde bulunduğum an...

Pazar günlerini hiç sevemedim... Ertesi sabah yeni bir başlangıç yapmak zorunda olduğum için belki de... Çocukken yeni bir okul günüydü bu... Şimdi ise yeni bir iş günü...
Şimdi düşünüyorum da ne çok pazar harcadım iç sıkıntısıyla... Gelecek günün korkusu, tasasıyla.
Oysa içinde bulunduğun anı yaşa demiş adam... Ne de doğru söylemiş... Gitti güzelim güneşli pazarlar... Gitti o soğuk kış günlerinin soba başında en sevdiğim kitabı okuyarak geçireceğim pazarlar...
Pek çok dert, tasa da bundan kaynaklanmıyor mu zaten....
Ya geleceği düşünüyoruz ya da geçmişe üzülüyoruz... Bugünü içinde bulunduğumuz anı yaşamadan... Öylesine harcayıveriyoruz sanki hayat çok uzunmuş gibi... Bugün eskisin diye bekliyoruz üzerine düşünmek için... Olduğu an sanki değeri yok... Eskimeden kıymeti yok...
Şimdi bir karar aldım.. Şu an, bu pazar akşamı saat 22:50 iken ben artık sadece içinde olduğum anı yaşayacağım... Ve diyeceğim ki kendime:
Geçmiş yok gelecek yok... Sadece ben ve bu an var...