İçinde sen olan her günü kutlarım

Olmak istediğimiz en son yerdeyiz artık biliyorum. Yaş günün gibi özel bir günde hüzün içinde, kimsesiz olmak, bu yalnızlığı taşımak kolay değil kuşkusuz. Bilirsin yaş gününü değil içinde sen olan her günü kutlarım ben. Düşünüyorum da hani kafesin içinden bakıp dış dünyanın uçsuz bucaksız maviliğine karışıp yok olma isteği gibi gelen duygular vardır ya işte bizim birbirimizde yaşattığımız / yaşadığımız böylesi bir özgürlük duygusuydu. Oysa şimdi seni tapulu malı sayanların yanında esir nefeslerdesin…

Lakin yine de güneş doğdu bu sabahta bizsizliğe. Bak uzaktaki yakını, seçilmiş akrabası, 'en' i, ' her' i olmadan da yaşıyormuş insan özlemlerini, korkularını, açmazlarını, heyecanlarını anlamayanların arasında. Farkında mısın en çokta sağ yanın kimsesiz kaldı. O dünyadan kaçış yolculuklarında seni yüreğine resmedercesine gözünü kırpmadan seyredecek, alnındaki terleri dünyanın en nadide parfümüymüşçesine silecek, beyaz tellerin adım adım sızdığı saçlarını okşayacak ve sana yağmur kokulu ıslıklar çalacak o 'delin' olmayacak artık…

Gelecek perspektifimizi bir kalemde sildik biz, kendimiz olmakla düzene boyun eğmek arasında bir sarkaç gibi gidip gelirken... Oysa biz bu yaşımızda bile yüreğimizin çocuk kalmış saf yanıyla sevdamızın gücüyle toplumun bize biçtiği gelecekteki rollerimizi yerle bir edebileceğimize inanmıştık..Yanılmışız..Yenildik..

Ummadığın bir anda içine doluverecek ben kokulu çiçeklerle aklına düşüverecek sevdaya ağlayacaksın biliyorum. Kimsenin gözlerinde o karasevda rengi bakışları bulamadığında içindeki kasırgalarla savrulacaksın ve yaz güneşinde bile için üşürken fark edeceksin ki aslında sevdamızmış kış ayazında bile içini ısıtan.

Ne de olsa en çok hüzün ve beklemek yakışır bana bilirsin. Bu yüzden susuyorum artık. Yaş gününde bir şey veremedim ama yüreğimin sevdasını hiç almamacasına sağ yanına bıraktım…Biliyorum ki ben bir yerlerde gemileri yakarken sen uzaklardan acı bir gülümsemeyle o dumanı görürsün nasılsa...

Sevtap Özkahraman

(Ankara)