İçinden aktım, dışından baktım

Günün kapısı aralandı,  

Güneş usulca içeri süzüldü,  

Kırsalın horozları aşka geldi ışıkla,  

Seslenerek uyandırdı uyuyanları. 

Yıldızlar çekildi sahneden,  

Evlerin içi bir bir hareketlendi.. 

Mutfaklardan sofralara, ayak seslerine çay kokuları karıştı. 

Evden çıkma telaşında olanlar 

Kahvaltının keyfine varamadı. 

Telaşı olmayanlar sofralarda sohbete daldı.
 

Eşiklerden sokaklara çıkanlar yollara yöneldi sıra sıra,  

İnsan seli aktı duraklara,  

Omuzlar deydi birbirine, bazen sert vurdu biri ötekine,  

Sanki tekmiş gibi, koştu kalabalıkta kimisi,  

Biri ''Pardon'' dedi, diğeri kenara çekildi. 

Yetiştiler servise, metrobüse, dolmuşa, otobüse 

Oturabilen oturdu, bulduysa bir yer, oturamayan ayakta. 

Kimse bakmadan birbirine, düşünceler aktı zihinlerden, her biri kişiye özel,  

Durdu her durakta bir bir binilen araçlar, içindekiler boşaldılar. 

İşyeri kapısından girdi pek çoğu,  

Asansörler harekete geçti, katlara çıkıldı, odalara koşuldu,  

Masalarına oturanlar bilgisayarlarını açtı. 

Harfler sıraya girdi,  

Kelimeler, parmak uçlarından ekranlara aktı. 

Yazışanı var, konuşanı var. 

Tartışıp, toplantı yapanı var. 

Saatlerle birlikte koştu zaman, ne olduğuna bakmadan. 

Gün akşama süzüldü,  

Güneş kollarını topladı ve Dünyanın öte yanına saklandı. 

Çalışanlar boşaldı ofislerden 

Kapılara doluştular asansörlerden,  

Kapılardan araçlara koşanlar caddeleri doldurdular. 

Yine insan seli,  

Ve ayak sesleri,  

Yıldızlar seli seyretti .. 

Aynı yollardan, aynı araçlarla, aynı telaşla koşarak,  

Akşama karıştı çalışanlar ''Bir nefes benim'' diyebilmek için sabaha kadar,  

Evlerine kavuştular..... 

Sevtap G. Yasin