İçinden Yağmur Geçen Şiirler

Attila İlhan şiiri denildiğinde hep en güzel aşk şiirleridir akla gelen. Oysa, onun şiirleri hep yağmuru çağrıştırır bende. Belki de beğendiğim her şiirinin içinde bir yağmur sıkıntısı, bir güz hüznü bulduğumdandır...

Yaşadığı onca aşka rağmen yalnızlık tüter şiirlerinde. Yağmurun, içinde saklı gözyaşlarıyla örtüştüğünü bilirim...
...
"Otelin penceresinde duracaktım, / Şehri karanlıkta görecektim / Karanlıkta yağmuru görecektin / Saçların ıslanacak, ıslanacaktı / Kış geceleri gibi uzun uzun / Tek damla gözyaşı dökmeksizin /
Maria Dolores ağlayacaktı / İstanbul"u yağmur tutacaktı." 1
...

İçindeki yalnızlığı bir "Yağmur Kaçağı" ile paylaşmak istediğindendir, her yağmur damlasıyla bir yıldız düşürmesi kaldırımlara... Korkularından arınmak içindir belki de yağdırdığı yağmurlar. Yalnızlığının elinden tutup uzaklara gitmek istediğindendir, kim bilir?

"Elimden tut, yoksa düşeceğim / Yoksa bir bir yıldızlar düşecek / Eğer şairsem,beni tanırsan /
Yağmurdan korktuğumu bilirsen / Gözlerim aklına gelirse / Elimden tut yoksa düşeceğim /
Yağmur beni götürecek, yoksa beni..."

"Geceleri bir çarpıntı duyarsan / Telaş telaş yağmurdan kaçıyorum / Sarayburnu"ndan geçiyorum / Akşamsa, Eylülse, ıslanmışsam / Beni görsen belki anlayamazsın / İçlenir gizli gizli ağlarsın /
Eğer ben yalnızsam, yanılmışsam / Elimden tut yoksa düşeceğim / Yağmur beni götürecek,yoksa beni..." 2

"Uzak bir telefonda ağlayan / Yağmurlu genç kadın" kimdir bilemeyiz. Ama yanlış şehirlere götürse de trenleri, gemileri hep yağmur taşır. Yalnızlığı "Kesik bir kola" benzettiği şiirlerine ve "Sisler Bulvarı"nın kaldırımlarına hep yağmur yağdığını da biliriz...

Ölüm bile yağmura benzer Attila İlhan"ın şiirlerinde. Soğuk bir yağmura. Ömrün bu mevsiminde sevmek için geç olsa da ölüm için henüz erkendir.
...
"Sevmek sevildiğini bile farketmeden / Yaklaştıkça ölüm soğuk bir yağmur gibi /
Sevmek, zehir zemberek ve yürekten / Gecikerek de olsa vuruşur gibi.
Sevmek için geç, ölmek için erken..." 3
...

Her şeye rağmen yaşamının her anında aşk vardır. İzmir"de, İstanbul"da , Paris"te...
Bazen gelip geçen, bazen tutku dolu.
Bazen fırtınaya dönüşen, bazen hafif meltemler gibi yüreğine dokunup geçen...
Ama, ah... o platonik aşklar...
Hiçbir yere konamayan, hiçbir yağmurun söndüremediği yürek yangınları. Ve gerçekle düş arası o yağmur giysili kadınlar.
...
"Ne kadınlar sevdim, zaten yoktular / Yağmur giyerlerdi sonbaharla bir / Azıcık okşasam sanki çocuktular / Bıraksam korkudan gözleri sislenir / Ne kadınlar sevdim zaten yoktular/
Böyle bir sevmek görülmemiştir..." 4
...

İçinden yağmur geçen şiirleri elbet bu kadar değil. Hepsini yazmak da mümkün değil tabii.
Benim için her zaman bir numara olan şiiriyle bitirmek istiyorum. İnsan sevdiğine kendini bu kadar mı güzel anlatır: "Ben Sana Mecburum" Üç sözcükle dünyaları anlatıyor.. Başka söze gerek var mı?
...
"Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor / Bu şehir o eski İstanbul mudur / Karanlıkta bulutlar parçalanıyor /
Sokak lambaları birden yanıyor/ Kaldırımlarda yağmur kokusu/ Ben sana mecburum sen yoksun."
...



1- Emperyal Oteli
2- Yağmur Kaçağı
3- Sevmek İçin Geç Ölmek İçin Erken
4-Böyle Bir Sevmek