İçiniz rahat etti mi?

Mahkeme kapılarındaydınız, elinizde çirkin ifadeli pankartlar, dilinizde küfürler. Sadece ve sadece Ermeni olduğu için düşmandınız O'na, Hrant Dink'e. Mahkum ettirmek istediniz, bu ülkeden gitmesini istediniz, ölmesini istediniz; mahkum ettiremediniz, bu ülkeden kaçırtamadınız ama nihayet canına kıydınız, şimdi mutlu musunuz, içiniz rahat etti mi?

Kafanızda ilkel ve vahşi bir milliyetçilik var, gözlerinizi kan bürümüş, elleriniz kan içinde, size sizden başka herkes düşman. Ermeni düşman, Yunan düşman, Rus düşman, Kürt düşman, Arap düşman. En büyük düşman ise sizsiniz kendinize. Sonunda düşmanlarla dolu bir dünya kurdunuz, içiniz rahat etti mi?

Çok övünürsünüz tarihinizle, atalarınızla ama ne atalarınızın ne de tarihinizin bir zamanlar ulaştığı medeniyetle bir alakanız var. Adaletli, iyiliksever ve hoşgörülü olarak tanıtılmıştı bize atalarınız ama çok şükür siz bunu da bir çırpıda yalanlamayı becerdiniz, içiniz rahat etti mi?

Her köşe başını çetelerinizle tuttunuz, on beş yaşında silah verdiniz gençlerin eline, her türlü pislik ve gayrımeşru işinizi milliyetçilik örtüsüyle yaptırdınız, sizin kirli ününüze özeniyor artık gençler,on altısında katil oluyorlar okuyup doktor, mühendis olacaklarına, içiniz rahat etti mi?

Bilmem kaç yüzyıldır beraber yaşadık biz, Kirkor Amca'yla, Maria Teyze'yle, Yorgo'yla, Karabet'le ve daha nice kardeşimiz, canımız, yarimizle. Ve yaşayacağız daha bilmem kaç sene. Şimdi hepsinin kalbi güvercin tedirginliğinde, içiniz rahat etti mi?

Bir ülkeyi sevmek, basit bir haritayı sevmek değildir, insanını sevmek, denizini sevmek, havasını, suyunu, taşını, ormanını sevmektir. Bırakın da sevelim bu ülkeyi, kan bulaştırmayın artık elimize, kuşku düşürmeyin içimize. Utandırıyorsunuz bizi, içiniz rahat etti mi?