İçinizdeki ışık

Sabahın ışıkları içinizdeki karanlığa inat odanızı doldurur. O odadaki tek siyah belirti sizsiniz... Buna ne kadar dayanabileceksiniz? Etrafınızda ışık kümeleri, şen kahkahalar, çocuk sevinçleri dans ederken daha ne kadar? Bu karartı sizi de zamanla yok eder. Ya o siyah gömleği çıkartıp yaşama dokunursunuz ya da o gömlekle bir ömür yaşayıp yokolursunuz. Siyah bir karartıyı kim görebilir, kim ağzınızdan çıkmayanları anlayabilir?...

Bir gölgeden başka hiçbirşey olamazsınız. Ancak birilerinin hareketiyle ilerlersiniz veya güneş sizi tam tepede aydınlatacakken kaçar yokolursunuz. Güneşin kenardan küçük bakışıyla varolabilirsiniz. Silkinip kurtulun o siyah gömlekten, bakın etrafınıza..Güneşin doğmadığı gün var mı? Ya da simsiyah gecede bile Ay'ı hiç göremediniz mi? Işık her yanda ben buradayım diyor. Ya içinizdeki ışık...Sönmek üzere mi?

İnan başkaları değil siz onu varedersiniz. Veya birgün biri ya da birşeyler onu alevlendircek yine eski ben olcam diye beklersiniz. Üzgünüm ama ikinci yol çıkmaz...Kimse siz istemedikçe sizde etki sağlayamaz veya doğadaki hiçbirşey size yardım edemez. Tabi siz bunu aksine çevirebilirsiniz. Güneşe gülümserseniz onun aslında kaçış olmadığını anlarsınız. Veya gece bir gölge olup karanlığı izlemek yerine Güneşin suretini (Ay'ı) izlerseniz inanın herşey değişir....