İçinizdeki sesi haykırın

Hayatı ve herşeyi anlamlandırmaya çalışarak yaşıyoruz. Sabahı akşama bağlayan, yılları yıllara ekleyen zaman yolculuğumuzda sevgiyle, hüzünle, inançla, neşeyle, inatla, kavgayla, nefretle, gözyaşı ya da hüzünle harmanlayarak her bir anımızı bir diğerine ekleyerek sürüyor bu yolculuk.

Olanca çabamızın içinde acaba hiç düşündük mü gerçek amacımız nedir diye? Kendimizi anlamak için ne kadar vakit ayırabildik? Olağan sorumluluklarımızın ve koşturmacalarımızın içinde gerçek anlamda bizi biz eden, bizi var eden, kişisel bütünlüğümüzü yansıtan bir amaca yönelik bir çaba içerisine girmek genelde pek alımıza gelmiyor. Oysa dünyaya gözlerimizi açtığımız andan itibaren; gerek kalıtsal, gerek içsel, gerekse bahşedilmiş özelliklerimiz onları bulmamız için bizi dürtüklemekteler. Bunun adı zaman zaman stres, sıkıntı, anlamsızlık olarak karşımıza çıkabilmekte ancak onu anlayabilmek için içimize doğru kulak vermek gerektiğini de anımsamak gerekli.

Bir tat, bir lezzet, bir keyif katabiliyorsak; hüzünlerden neşe yaratabiliyorsak, karanlığın içindeki ışığı görebiliyor ve duyabiliyorsak kendi sesimizi derinden işte ancak o zaman ayak bastığımız yede varllığımız anlamlı durmaya başlıyor.

Bunca zaman vazgeçtiğimiz , ertelediğimiz ne varsa bir durup düşünün... Hayalini kurup da bir türlü gerçekleştireceiğimiz, söylemeyi düşünüp de bir türlü söyleyemediğimiz içimizden olanca gücüyle bağıran sesi nereye kadar susturabiliriz ki?

Şimdi bir durup düşünün ve içinizdeki sesi olanca gücünüzle haykırın. Size sizden baka dur diyebilecek olan hiç kimse yok. Önümüzdeki engel sadece biziz. Hava yağmurlu olsa da sevdiğiniz size kırılacak olsa da anneniz şaşkın şaşkın baksada bir anda ne yapıyorm be deseniz de haykırın...

Artık sizi hiç kimse sustramaz.