İclal Aydın yazıları

" Yüksek Ökçeden”in bir blogu var... Tartışılan, çok takip edilen, dolu dolu, tek başına bir dergi adeta...

Bu blog yazarları beni benden ediyor. Yemin ediyorum.

Onları okurken kullandıkları dile, sordukları sorulara, aradıkları yanıtlara baktığımda sanki bir maratonun arkalarında bir yerlerde kalmışım da geçen yıl boynuma takılan madalyayı hak etmiyormuşum duygusuna kapılıyorum...

Daha çok öğrenmek istiyorum. Daha çok okumak istiyorum. Kimdir bu insanlar, tanımak istiyorum. Geçen hafta da yazdım; bu yaz bu blog yazarları okuyacağım kitapların önüne geçti.

Benim için bu yazın en keyifli okumaları yeni yeni keşfettiğim blogger yazarları sayesinde oluyor. Karşılaştığım bambaşka dünyalar, diller, üsluplar bazen kendimi çok geri kalmış hissettiriyor. Bayılıyorum onları okumaya. Dayanamıyacağım bazılarını sizinle yaz boyunca paylaşacağım.."

Böyle diyor İclal Aydın...

Yere göğe sığdıramıyor isimlerini verdiği bloger arkadaşları.. sayfalarının adreslerini veriyor ve okunmalarını istiyor.

Bu ne mütevazilik?

WaoW!! dedim, ben de bu cümleleri okuyunca.. Ve de "bravo" dedim İclal'e..

Blogerlerin köşe yazarları tarafından okundugunu biliyordum, biliyorduk hepimiz.. daha doğrusu tahmin ediyorduk ama, bunu bir itiraf şeklinde okumak yüzümde kocaman bir gülümsemeye neden oldu.

Biliyorum ki, içimizden bazıları "hıhh" diyecekler..

- İclal Aydın beni okumuş okumamış hiç de umurumda degil.. çünkü ben onu okumuyorum bile.. onu ti'ye bile almam... ona beş basarım.... ben daha güzel yazarım.. yazdıkları da yazı mı?

Bu çoğu blogerde var biliyorum.

Çok uzun zaman önce bir blog arkadaşımın yazısını okudum ve altındaki yorumlara geçtim.. yorumu yapan erkek bloger arkadaşım şöyle diyordu;

Örnege dikkat lütfen?

"Ben İclal Aydın'ın yazılarını bile yarıya kadar okuyorum ve bırakıyorum..."

Aa.. şaşırdım... ağzım bir karış açık kaldı.. eee sen kimsin? şöyle bi sesle güldüm oturduğum yerde..

Aman da ne güzel.. sen onu geçmişsin.. süpersin sen! olmuşsun sen!! bravo sana!!

e zaman sorarlar adama; yahu ne işin var o zaman senin burada? bir karış kutuda.. editörün onaydan geçirdiği bir yazım ortamında zamanını boşa harcama... madem ki ondan, hatta onlardan daha iyisin atabiliyorsan at kapagı bilindik, okunan bir gazeteye.. dergiye... yap bi köşecik kendine.. harcanma buralarda.. yazıktır sana..

insanın kendine özgüveninin olması çok güzel ama....

ama işte.... bir de ağzımızdan çıkanları kulakçıklarımız duysa, işitse... konuşmayız belki böyle.

kendine saygı, karşındakine saygı.. bu ne kadar çok önemlidir degil mi? küçümseme duygusunu içinde barındırmamak... ben en'im.. ben.. ben.. ben dememek.. her ne olursan ol! kim oldugunu unutmamak....

Abi sevmiyor olabilirsin.. saygı duyarım ama bari kötüleme..

Ben çok seviyorum mesela İclal Aydın yazılarını her gün açar okurum.. o kadar hayatın içinden, o kadar biz'den.. benden.. ve o kadar da hayata bağlı.. herşeye rağmen... "hayat güzeldir" diyebilen tek insan belki de..

Haşmet'i de okurum.. Ertuğrul özkök'ü de okurum.. Hasan Pulur'u da okurum.. Hıncal'ı da okurum.. Ayşe'yi de okurum, Zeynep'i de okurum.. Fatma'yı da okurum. Okurum da okurum.. okumadıgım bir kaç köşe yazarı var tabii ama onlara da fkirlerinden dolayı saygı duyarım...

herkesi kendim gibi düşünme yoluna zorlamam.. kendim gibi düşünmeyene "tü kaka" demem..

Bazı blog arkadaşlarımızın bazı blog yazılarından esinlenerek yazılar yazıldıgını hepimiz biliyoruz.. buna tamam...

Ve... bazı blog arkadaşlarımızın da bazı yazarlarımızın yazılarından esinlenerek yazılar yazdıgını, alıntılar yaptıgını da biliyoruz..

her iki taraf da birbirini besliyor yerine göre .. E o zaman daha ne?

***

Bu yazıyı neden yazdıgımı bilmiyorum.

Uzun zamandır okumadıgım İclal Aydın yazılarını okumak için girdiğim sayfada İclal'in blogerler hakkında yazdıkları yöneltti beni bu yazıya galiba..

İclal bu kadar dürüstken ve bu kadar alçakgönüllü iken verdiği bloger linkleriyle beraber aklıma blogcu arkadaşımızın söylemi geldi..

Konu tam da İclal ve İclal'in yazıları degil aslında...

Diğer köşe yazarları hakkındaki görüşlerimiz de böyle...

Biz hep onlardan "iyi" olduk. Ben burada "biz" derken kendimi katmıyorum işin içine çünkü hiçbir zaman öyle bir düşünceye sahip olmadım. Böyle düşünen arkadaşlarımıza da kendilerine duydukları özgüvenden dolayı takdir ediyorum...

Neyse....

Aramızdaki fark bu... gördüm ve üzüldüm.

"Yahu biz ne olmuşuz? " dedim...

http://haber.gazetevatan.com/haberdetay.asp?Newsid=317903&Categoryid=4&wid=10