İçselleştirilmiş nörolojik duygular... Alzheimer

Büyük konuşmamak lazımmış!.. 

Psikoterapi tepmişti, nöroloji aklımı başımdan alacak… Herhalde!

Ben yanılıp yakılıp “Psikoterapi… Tepti.” diye bir yazı yazıp sonunda, “Bir daha aklım başımda iken zor ilaç içirirler.” demiştim. Evet, büyük konuşmuşum...

Yandan bacanakla, sık sık Çeşme'ye onun arabasıyla gidip geliriz. Akşamüzerleri İzmir’e dönüşte  o araba kullanırken, ben her zamanki alışkanlıkla çevreyi izlerim…

Son aylarda bilhassa gözlerimde biraz şaşılık olmaya başladı. Günün yorgunluğu mu desem, aşırı hareketlilik mi desem, eve geldiğimde aile bireylerinin yanında bu durumu söyledim.

Hay söylemez olaydım!.. Birkaç gün sonra eşim; tanıdığımız göz doktoru Behram Beyden randevu almış, istemeden de olsa muayeneye gittik.

Aile dostumuz Behram Bey beni iyice muayene etti. Gözlerimde hiçbir sorun çıkmadı. “Daha önceki yakın ve uzak gözlüklerini kullanmaya devam et. Ara sıra şaşılık olayı beyinle ilgili olabilir,  nöroloji doktoruna görünmeni tavsiye ediyorum.” dedi.

Dostumuz nörolog tavsiye etti ya, hanımım hemen nöroloji servisinden randevu almaz mı?

Haydaaa, apar topar nöroloji bölümüne… Karşıma genç güzel bir bayan doktor çıkınca gel de hayır de… İlk sorusu, “Bugün günlerden ne?” oldu. “Hiç unutur muyum? Bugün değerli şairim Cemal Süreya’nın ölüm yıldönümü Dokuz Ocak…” dedim. Akabinde  “Benim adım ne?” diye gülümsedi. Kapıdaki tabelada okuduğum ismini söyledim: “Ayşen”… Birkaç güncel soru daha sordu ve yorumlarımdan memnun olduğunu belirtip, yine de beyin ve boyun MR‘ı çektirmemin –ileriye dönük- faydalı olacağını söyledi.

Araştırma sonuçlarımı inceleyen doktor hanım, elime üzeri şifreli bir kağıt tutuşturdu.. Bir de eczaneye gittim ki, beş çeşit ilaç yazmış…

Başta çok sevgili eşim (!) ve bilumum aile efradı, “Bunları kullanacaksın! İleride Alzheimer olmazsın.“ diye üstelediler. İlaçları kullanmaya başladım. Daha önce engin denizlerde kahkaha ile gezen ben, şimdi sığ sularda tebessüme yelken dolaşıyorum. Tek fark, önceleri uyandığımda rüyalarımı hiç hatırlamazken, şimdi nedense (!) gördüğüm rüyaları hatırlıyorum…

Büyük konuşmamak lazımmış!.. 

Psikoterapi tepmişti, nöroloji aklımı başımdan alacak… Herhalde!