İftar anektotları

Dün halama iftara davetliydik. Karşıda oturuyor. O yüzden hiç gitmek istemedim. Trafikten benim kadar nefret edeni yoktur. Hele köprü geçmek tam bir işkence.Bir de 17 eylül. Okulların açıldığı ilk gün, ayrıca ramazan.İ yice ürktüm ve geçmeme kararı aldım.

Çıktım kuaförüme gittim. Ben sıkıntılı olduğum zamanlarda stres atmak için kuaföre giderim. Gerçi çoğu kadın böyledir. Canımız sıkkın olduğunda ya kuaföre gideriz ya da alışveriş yaparız. Ama inanın insana iyi geliyor, kafası dağılıyor, kendini iyi hissediyor. Saçlarımı kestirdim, manikürümü yaptırdım çok iyi geldi. Fakat kuaförümün olduğu binada ne yazıkki cenaze vardı. 55 yaşlarında bir bey kalp ameliyatı sonrası hayatını yitirmiş. Böbrek yetmezliği sorunu kalbe vurmuş ve adam ameliyattan 2 gün sonra ölmüş. Güya rahatlamak için gelmiştim fakat böyle bir olay beni çok etkilemiş ve üzmüştü. Birden aklıma babam geldi ve şunu düşündüm:''insan oğlu kuş misali , bir varmış bir yokmuş''diye düşündüm ve babamları halama götürmeye karar verdim. Bir yıldır ailemi çok üzüyor , ne derlerse anında itiraz ediyordum. Babama telefon açtım ''4 te hazır olun sizi alacağım ''dedim. Bir çocuk gibi geldi sesi ve kendimden utandım. Atamdı onlar benim. Her ne kadar sevgi içinde büyütmemiş olsalarda bu geçmişte kalmıştı.
Artık geçmişi sorgulamak , yarayı sürekli kanatmaktı ve bunun kimseye yararı yoktu.

Saat 4 te onları evden aldım ve yola çıktık. Trafiği de düşünmüyor değildim ama ilk kez benim için önemsizdi.

Neyse yollar beni hayrete düşürürcesine boştu. Mecidiyeköy' e kuzenime uğradık . Erken çıkabilirse onu da alacaktık. Bir de karşıya sık sık gitmediğim için köprü kartı çıkartmamıştım. Kuzenim bankada çalıştığı için o bana çıkartmış hem de onu aldık. İstanbul da köprülerden geçmek artık kartla ya da ogs ile mümkün.
Sadece 2.köprüde 2 tane nakit gişesi var ama o da tam bir izdiham. Sanırım yakında onu da kaldırırlar.

Çünkü nakit gişelerinden dolayı diğer kgs ve ogs yolcuları da aynı sıkıntıları çekiyor ve kilometrelerce kuyruk oluşuyor. Kısacası kartı olanda olmayanda aynı işkenceyi çekiyor. Neyse halam Altunizade de oturduğu için biz 1.köprüden gitmek zorundaydık. Boğaz köprüsü de boştu, rahat gittik.
İftara daha çok vardı. ben annemleri bırakıp biraz hava almak istedim. Biraz dolaştım, dondurma aldım ve geldim. Babaannemler gelmişlerdi. Epey kalabalıktık. Saydım 13 kişiydik. Kalabalıklara karışmayı özlemiştim.
Çok eğlenceli ve güzel geçti .Halamın yemekleri herzamanki gibi nefisti. Yedik , içtik, sohbet ettik, güldük , kafam dağıldı. Demek ;ruhum kalabalıkları özlemişti.