İftarlık Gazoz- Bir ’78 Kuşağı Filmi

1980’lerin başı. Cezaevinde ölüm orucuna yatmış olan tutuklulardan biri 61’inci günde ölüme yaklaşmıştır. Sağlık ekipleri müdahale etmek için hastaneye kaldırırlar…

1970’lerin başına dönülür. Bir Ege kasabası. Gazozcu Cibar Usta (Cem Yılmaz) zeki ve başarılı bir öğrenci olan ve ilkokulu o sene iftiharla bitirmiş olan Adem’i çırak olarak yanına alır, ona atomu parçalamayı öğretecekmiş gibi ciddiyetle, mesleğinin ve satıcılığın püf noktaları üzerine uygulamalı dersler vermeye başlar.

Küçük Adem’in babasıyla annesi bir tütün tarlasında çalışmaktadır. Tarla sahibinin oğlu anarşik fikirlerle donatılmış olduğundan işçileri hem çalıştırmakta, hem de öz babasına karşı örgütlemektedir. Adem’e de okuması için kitap verir. Bu öyle çocuk kitabı değildir, artık ilkokulu bitirdiğine göre Adem roman okuyacak yaşa gelmiştir.

Adem bir yandan çalışmakta, bir yandan da yaz sıcağında Kur’an kurslarına gitmekte, üstüne üstlük o yaz sıcağında oruç tutmaya çalışmaktadır. Cami hocası ve ailesi, onun oruç yaşında olmadığını ısrarla söyledikleri için orucunu gizlilik içinde tutmaktadır.

Açlık ve susuzluk başına vurur ve…

Yoo, benden bu kadar, gerisini sinemada izleyeceksiniz.

Son yıllarda gördüğüm, duygulanarak izlediğim en güzel filmdi İftarlık Gazoz. Komedinin ciddiyetle de yapılabileceğine, illa sululuk gerekmediğine en iyi örneklerden.

Cem Yılmaz’ın sinema yazarlığına hep itiraz etmişimdir ama müthiş bir oyuncu. İşini onun kadar ciddiye alan sanatçı pek az. Hele bazı yöresel filmlerde yerel aksanı öğrenme gayreti göstermeyen namlı sanatçıları gördükten sonra Cem Yılmaz’ın sanatçılığına bir kez daha hayranlık ve saygı duydum.

İftarlık Gazoz herkese hitap eden duygu dolu ve seviyeli bir komedi filmi. Mutlaka izlenmeli. Hatta defalarca…