İğneyi kendine; Culduz'u başkasına batır!

Ben de biliyorum, başlıktaki sözün doğrusunun, başka bir türlü olduğunu... Ama madem ki, Culduz'la ilgili iki kelam edeyim istedim; şuracıkta... Hemencik böyle söyleyivermek geldi aklıma!...

Aslında kafasını, klavyesini hayra yorduğunda, mükemmel yazan, en çok da kendi yazı yeteneğine düşman olan, bu yazı tembeli adam, yorum ve mesaj yazmaya ayırdığı zamanın, belki de beşte birlik bölümünde, kendisinin bile öngöremeyeceği kadar güzel ve nitelikli yazılar yazabilecek yetenekte...

Gel gelelim, kafasını hayır yerine şerre yormayı tercih ettiğinden, kendi yazı yeteneğini kendisi bile farketmeden çekip gitmek zorunda kalacak buralardan... Çünkü ben, kendisinin yazdığı " Culduz'u Sevmeyenler Derneği " ni kurmaya her an talip olabilirim!

Hayır, hayır... Asla kendisiyle tek başıma başedemeyeceğimden falan değil, bu söylediğim... Bunu yaparsam, kendini en iyi yapabileceği şeye, yazı yazmaya konsantre eder, belki de Milliyet Blog'un bugüne kadar yazılmış en iyi yazılarını yazabilir diye...

Hani, deneyimli, zeki öğretmenler, sınıfın en yaramaz öğrencisini, hem kontrol etmek, hem de ondaki bu yüksek enerjiyi pozitife dönüştürmeyi ister, onun daha sorumluluk sahibi bir öğrenci olmasını umarlar ya, bu yaptıklarıyla hani... Benimkisi de o hesap işte...

Ben, ne Ümit Culduz'a, ne de başka birine asla öğretmenlik yapabilecek biri değilim. Ancak, şu bloga adım attığım günden beri kendisini ilk kez ciddiye alıp, muhattap kabul edip böyle bir yazı yazma gereksinimi hissettim. Yazımı, dileyen dilediği gibi değerlendirebilir. Kendisi de dahil...

Çünkü beni tahrik etmek, çileden çıkarmak için yazmış bile olsa, bana gönderdiği birçok yorumunu okudum ve hiç de gocunmadan sayfamda yayınladım. Ben, çiğ süt emmedim ki, karnım ağrısın.  Bugüne kadar, bana ve başkalarına gönderdiği her yorum ve mesajında, kelimelere ne kadar hakim olabileceğini, hükmedebileceğini hem de defalarca kanıtladı Culduz kardeşim...

Sevgili Ümit Culduz... Bugüne kadar bana karşı sergilemiş olduğun tavrı ciddiye almayarak, muhattap kabul etmeyerek sana kendimce en doğru olan şekilde yanıt verdim.

Ancak, seni ilk kez muhattap aldığım bu yazı, belki de yeni bir fırsat, yeni bir başlangıç olacak hem ikimiz, hem de Milliyet Blog'taki benim gibi, senden hoşlanmayan herkes için...

Benim senden bir tek ricam var sevgili Culduz kardeşim...

Belki de bir değil, beş yazarla aynı anda boy ölçüşebilecek kalitedeki yazı potansiyelini, yıllara imza atacak, meydan okuyacak klasik yazılara, gelecek kuşaklara örnek göstererilebilecek kusursuz yazılara çevir.

Bunu yaptığında, göreceksin ki, senin bile tahmin edemeyeceğin kadar güzel ve değerli yazılar yazacaksın.

Benim olabilecek en adil ruh halimle yazmaya çalıştığım bu yazıma, sen, iki türlü cevap verebilirsin; kendince:

Ya sahip olduğun o büyük yazı yeteneğini yine olumsuza yorar; İğneyi kendine, Culduz'u başkalarına batırmaya devam edersin. Ya da sana uzattığım şu eli geri çevirmez, hep birlikte yeni bir başlangıca " Neden olmasın? " dersin.

 Bu yazım yayınlanırsa, yazıma dilediğin gibi yanıt verebilirsin. Vereceğin her türden yanıt, kabülümdür. Benden bu kadar sevgili kardeşim... Gerisi sana kalmış...

Not: Yazıda kullanılan görsel www.bizsenleikimiz.blogspot.com  adresinden alınmıştır.