İhanete Kurşun işlemez

Yazı asla ihanet etmez. Ama insanlar her gün ihanet ediyor. Bir ihanet makinesi olarak tasarlanmışlar sanki, orada, burada, şurada her yerde ihanet ediyorlar. Günün dördüncü öğünü gibi, farkında olarak veya olmayarak, tost ekmeğinin arasına sıkıştırılmış kaşarın eridiği gibi ihanet ediyorlar.

İhanet ihaneti getiriyor ve insanlar ihaneti yaşam biçimi olarak kabul ediyorlar. Kimi sevdiğine ihanet ediyor, kimi işine, kimi düzene, kimi ona kimi buna. İnsanın içinden o kadar ihanet içinde ihanetiniz batsın diyesi geliyor.

Bu durumdan en çok zarar görende yüce gönüllüler. Aslına bakarsanız yürek zenginliği kurşunsuz bir silah gibi, zengin yürekli olmanız kuşkusuz taşıyabileceğiniz en büyük silah. Tek kusuru ihanete karşı atabileceğiniz kurşun yok. Hoş kurşun olsa ne yazar ihanete kurşun işlemez.

Oturup düşündüğünüzde bazen o koca yüreği taşımanın ne kadar zor olduğunu görüyorsunuz. Önemli olan gövdeyi taşımak değil, onu bir şekilde nasıl olsa taşıyorsunuz, ya yüreği taşımak? İnsan olarak asıl zor olan bu.

Ben yüreğimi yazarak taşıyorum. Bu yüzden seviyorum yazı yazmayı. Yoksa biliyorum ki o koca yüreği taşımak zor olacak, İçimde bir korku var, gün gelip bu yüreğin bana ihanet etmesinden korkuyorum. Bir başkasının ihanetini kaldırabilirim diyorum kendi kendime, ama iş kendi yüreğimin ihanetine gelince işte orada durup düşünmem gerekir.

Çünkü en büyük ihanetler yürekte başlar, beyinde şekillenir dış dünyada varolur.