İki çeşit kadın vardır!

Omuzları düşmüş adamın, adımlarını atışından yorgun olduğu besbelli...

Saçı sakalı birbirine karışmış üstelik...

Yağmur yağıyor, ıslanıyor farkında değil...

Sağ elinde sıkıca tuttuğu poşetlerde ne var, kim bilir?

Kazağı el işi...

Hayat gibi örmüş kadın, kolayına da kaçmış... “Bir ters, bir yüz” demiş, geçmiş...

“Kim” derseniz; bilmem ki;

Belki annesi, sanki sevgilisi...

Bana sorarsanız “kaç çeşit kadın var” diye

“İki” derim...

Biri adama kazak örer...

Diğeri başına çorap!

E o zaman iki çeşit de adam var;

Kimi kazak giyer...

Kimi başına çorap!