İki dil bir bavul: bir bavula sığabilen hayatlarla; hiçbir yere sığamayan hayatlar…

Denizli’li Emre Öğretmen;

Bavulun içine sığdırdığı,

bildiğini sandığı hayatı(nı)

Urfa’nın bir Kürt köyünde; hiç bilmediği bir hayata açar …..

…

Öyle bir yerdeyim ki….. Öyle bir yerdeyim ki….

…

Emre Öğretmene soruyor Annesi :

Oralar nasıl oğlum? Ne var ne yok oralarda ?

Yanıtlıyor Emre Öğretmen:

Nasıl olsun işte ; buralarda hiçbir şey yok…

Güneş var, …

Güneş var işte….

Başka bir şey yok….

…

Hayat;

Hiçbir şeyin olmadığı bir yerde, hiçbir şeyleri olmayan çocuklara ,

Tek ayak üstünde durma cezası veriyor…

Suçları büyük taammüden

Cezaları ömür boyu….

…

Öyle bir yerdeyim ki….. Öyle bir yerdeyim ki…

Dostum dostum güzel dostum

Bu ne beter çizgidir bu

Bu ne çıldırtan denge

Yaprak döker bir yanımız

Bir yanımız bahar bahçe..

…

Emre Öğretmen birinci sınıflara resimlerle alfabeyi öğretiyor.

Cevizi gösteriyor misal;

Nedir bu ? diye soruyor…

Bilmiyorlar, kendi yanıtlıyor

Ceviz diyor ve ekliyor; nerden bileceksiniz ki…

!!!

O an yıllar önce izlediğim; “ Hakkari’de bir mevsim " filmini anımsadım…

Orda; ömürleri boyunca hiç portakal görmemiş çocuklar, portakalı kah koklayarak, kah yalayarak anlamaya çalışıyorlardı. O kadar etkilemişti ki beni o sahne; odur budur her portakal yiyişimde hatırlarım ve dilim içime kaçar …. Bir süre konuşamam….

…

Ve filmin sonlarına doğru; Emre Öğretmen

Kendine yabancı çocuklara

Onlara yabancı bir dil'de şarkı öğretiyor..

Yiiirmi üç nisan kuuutlu olsun…

Sevinin çocuklar…

….

Yıl sonu geldiğinde ise ;

Kendine yabancı hayatların öğrettiklerini de bavula koyup dönüyor Denizli'ye…

Bir daha geri döner mi bilmem….

Öyle bir yerdeyim ki…. Öyle bir yerdeyim ki…

...

Bir bavula sığan hayatları görünce; insan düşünmeden edemiyor...

Nasıl

hiç bir yere

sığamaz ki

bir hayat................???

ekim-2009-haticeatalay

*italik yazılar Ahmet Kaya'ya ait bir şarkının sözleridir...