İki Kapılı Bir Handa...

İnsan demek, öncesi ve sonrası olan demektir...


İnsanlığımız, var oluşumuzun bir köprüsüdür...


"Biz Allah içiniz ve O'na döneceğiz" (Bakara 2/156).


Yâni, O'ndan geldik, O'na gidiyoruz...


Yaratılmış olan her varlık, bu deveran içerisinde seyrediyor.


Tarihin başlangıcında da biz vardık...


Bitişinde de yine biz olacağız.


İnsanın kalbinin atmaya başladığı o ilk andan itibaren tarih yazıyoruz...


Aynı zamanda herkes kendi tarihini yaşıyor tabii...


Belki de yaşanması gerekenlerle yüzleşiyoruz...


Hem gezerken karşılaştıklarımızı seyrediyor...


Hem de seyrettiklerimizle birlikte ruhumuzun ve yüreğimizin seyrine iştirak ediyoruz.


Bir yoldayız...


Yürüyoruz...


Mekândan sonsuzluğa...


Zamandan zamansızlığa.


Dünya hayatımız, bu yolumuzun bütünü mü?..


Yoksa yolda giderken ihtiyaçlarımızı giderdiğimiz ve dinlendiğimiz bir mola yeri mi?..


Aşık Veysel'in gönlümüzde yer alan sözleri gibi...


"İki kapılı bir handa, gidiyorum gündüz gece,


Varmak için menzile, gidiyorum gündüz gece..."