İki nun arasında

Tek başına kalınca odan da, yalnız olduğunu sanma,

Sen, asla yalnız kalmayacaksın, ömrünce, inan bana,

Unutmaya çalışacak, karalayacaksın, anımı, aklında,

Ara sıra, başarır gibi de olacaksın, sakın umutlanma,

Tek başına kalınca bir parkta yalnız olduğunu sanma,

Bakacaksın etrafa hüzünle farkında bile olmayacaksın

Dalacak nemli gözlerin tüm mutlu çocukların neşesine

Takılı kalacak bakışların küçük kız çocuğunun yüzüne

Tek başına kalınca bir sahilde, yalnız olduğunu sanma,

Dinle geçmişin uğultularını, acılı ağlamalar duyacaksın

Aklın geçmişe uzanacak bir dalganın beyaz köpüğünde

Bir yaz gününün, mutlu yaşanmışlığında kaybolacaksın

Yalnız olunca kahvaltı masanda yalnız olduğunu sanma,

Kaynayan çayın sesini duyacaksın bakacaksın etrafına,

Bakma elinde çaya mahzun ocağın yanmadığına şaşma,

Hayatın boyunca, sen, bir kez bile, mutlu olamayacaksın

Tek başına kalınca bahar vakti, yalnız olduğunu sanma,

Ne kadar telkin etsen aksini kendine başaramayacaksın

Bahar, mutlu etse de, çiçek çiçek, umutlu haliyle herkesi,

Beyaz kefeni hatırlatacaksın bahar hüznün olacak, senin

Tek başına kalınca tam ecel vakti yalnız olduğunu sanma

Ne, helallik iste benden ne de artık, günah çıkar, kendine

İstediğin kadar sil, hafızandan beni, yaz, çiz, suçla aklında

İki NUN arasında esir ruhun kıyamete dek asılı kalacaksın

Nazan Apaydın Demir