İki portre: Turgut Özal -Ahmet Necdet Sezer

Bir Turgut Özal, Bir Ahmet Necdet Sezer….

Bugün… iki Cumbaba’ yı ağırlamak var köşemde…

Farklı açıdan, farklı yönlerden…

İkisi de derin iz bıraktı yüreğimde…keskin kenarları olan yönleri de vardı elbet.

Mesela Özal…

Parayı, gücü, şafşafatayı severdi.

Sezer…

Sakinliği, samimiyeti sevdi…

Özal; gezdi, gezdi, gezdi…

Sezer; bekledi, bekledi, bekledi…

Özal; İşadamlarını, sanatçıyı, sanayiciyi hep bir yoldaş tutardı kendisine…

Sezer; Hepsine bir oklova mesafesindeydi…

Biri hep duygularıyla, hareket etti.

Biri hep okuyarak, mantığıyla kararlar verdi…

Özal; Misyonunun yanında, vizyona ağırlık verdi…

Sezer; Vizyondan çok, misyona yüklendi…

Özal; çocukları ve karısının gölgesinde taht kurdu…

Sezer; gölgelerini bile yaklaştırmadı.

Zeynep, Ahmet, efe hepimiz tanıyoruz. Davulcu Asım’ı bile…

Sezer’in çocuklarının adını bilen varmı?

Biri tatile cümbür cemaat giderdi, diğerini duymadım…

Özal;paranın güç olduğunu herkese öğretti… Memuruna özellikle…

Sezer; dürüstlüğün, sadeliğin sembolü oldu…

Özal; Avam kamarasını sevdi..

Sezer; Halkı sevdi…

Biri; Dışarı açılmanın her zaman geçerli olduğunu, açık gözlülüğün taraftarıydı,

Öbürü; Bilimin penceresinden bakıyordu…

Biri; Davetlerin baş aktörüydü…

Diğeri, Yalnızlığın…protokolün…

Biri; Sempatikti..

Öbürü de; sempatikti…

Biri ansızın melek oldu, ki o zaman Türkiye’nin başsız kaldığını, bir boşluk oluştuğunu düşünmüştüm.

Biri, uzatmanın son gününde; halkın içine gidiyor, yine üzülüyorum…

Gözlerim doluyor, med-cezir bugün yüreğim;

Bakıyorum ardından;

Kim ne derse desin; O bir “SON M0HİKAN”

Şaibesiz, lekesiz, mert, yürekten, senden-benden biri…
İyiki hayatımızda "Cumhurbaşkanı"olarak yer aldın...

TEŞEKKÜRLER...