İkilemlerin birindeyim!

Görüşlerine ehemmiyet (bu sözcük hoşuma gidiyor!) verdiğim arkadaşlarımdan biri bana şöyle dedi.

“Ahmet, ikilem içinde görüyorum seni. Şiirlerinde başka bir Ahmet var, düzyazılarında başka! Hangisisin sen kardeşim?”

Bunun ben de farkındaydım!

Sebebini şöyle izah edebilirim!

Şairliğim yeni biliyorsunuz! Elli yılı geçkin (aşkın demedim çünkü aşk yoktu!) ömrümde bir tane bile şiir yazamamıştım! Son bir yıldır oluyor bu! Güzel de oldu!

“Elli! Elliden kelli!” gibi tarih düşürmeye benzer iyi bir başlangıç!

Şiirlerimde, son kırk yılın içimde biriktirdiği hasretleri, kabuk bağlamış derin yaraları, boşa akan pınarın eyvahlarını açığa çıkarıyorum!

“Pınar akar Türk bakar” derler ya; bakmıyorum artık!

Ne demiş şair?

“Elliden sonra şair oldum.

Geç oldu ama temiz oldu.

İçimi temizledim!”

Ne kadar güzel anlatmış beni!

Yazarlığıma gelince; Dilekçeden tutun da romana varana kadar yazdım! En son yazdığım romanım “Dilekçemin uçlarına çiçek bağladım” adlı psikolojik bir roman! Yayınevleri paylaşamıyorlar.

Burada farklı bir yüz sergilediğime gelince; Buranın ortamı da farklı çünkü! Bundan önceki sitemde daha ciddi ve düz okunuşla kolayca anlaşılır bir yazı stilini benimsemiştim. Anlaşamadım buraya geldim!

Burada kelimelerimde tebessüm var! İnsanımızdaki gerginliği ortadan kaldırayım istedim! Bu bir yerde ben ağlarım ama işim güldürmek diyen palyaço misali!

Böyle anlayın beni ne olur!

“Sen de başını alıp gitme ne olur”

Dinleyin be arkadaşlar! Cem Karaca söylüyor.

http://www.dailymotion.com/video/xa2v40_cem-karaca-sen-de-bayyny-alyp-gitme_music