İkindi ile beraber.

İkindi üzeri etrafta bir sessizlik oluyor fark ettiniz mi hiç?

Bunca zamandır dikkat etmemiş olacağım, ya da bana bugün öyle geldi.

Bilmem belki kendimi dinliyordum.

Derin sessizlik vardı.

İkindileri oralar da hava nasıl?

Burası Akdeniz ve hala sıcak…

Ama inanın tam Akdeniz’ in tadının olduğu zaman…

Tavsiye, Akdeniz’ e gelecekseniz, Ekim de gelin!

Bakın nasıl başka oluyor.

Hele ikindiyin.

Nefes aldığınızın farkına varıyorsunuz.

Rüzgâr size ıslıkla şarkı söylerken…

Aynı anda sakin koy da gelen dalgaların kayalarda yaptığı resimleri seyrede biliyorsunuz.

Bu manzaraları dalganın şiddetle vurması değil, devamlı o kayalara salınması, uğramasının yaptığının farkına varıyorsunuz.

Kaya tuvalin de ressamın, dalganın şiddetti değil, dalganın kayadan elini hiç çekmemek için verdiği uğraşı olduğunu çözüyorsunuz.

Bu düşüncelerle eve geliyorum.

TDK sözlüğüne bakıyorum. İkindi; öğle ile akşam arasında ki zaman dilimi…

Aradaki zaman…

Sanki önemsiz bir an; sabah, öğle var, akşam var ve birde arada ikindi…

Küçücük gülümsemelik, evin silik çocuğu sanki!

Sonra aklıma “Ben ölürsem akşamüstü ölürüm” A.Behramoğlu şiiri geliyor, müziği kulaklarımı çınlatır gibi oluyor bir an.

Sabah tan ağarmasına, sabah güneşine göre de öksüz ve yetim ikindiüstü…

Nisan olsaydı, birde yer İçanadolu; kırkikindi yağmurları kurtarırdı kimsesizlikten…

Tasarlamadan bir sessizlik sonrası anlam buldu…

Öğlenin curcunasından, akşamın karınlığına geçiş kapısı ikindi de…

Esasında ikindi sembol olabilir.

İkindi aradakilerin sesi olabilir.

İkindi ılımanlığı, geçişi, bilmem biraz daha ileri gidersek huzuru da temsil edebilir.

Ben film çevirseydim adını İkindi Mahallesi koyardım.

Sormayın.

Öyle işte…