İkiyüzlülük Sevilir mi?

Soru bu; böyle bir soruya ne cevap verilebilir ki?  Öncelikle kelimenin anlamı nedir? İkiyüzlü dendiğinde insanlar ne anlıyor ona bakmak lazım. İkiyüzlü her insanda negatif bir anlam ifade eder. TDK sözlükte; “sf. (iki'yüzlü) Özü sözü bir olmayan, riyakâr, mürai: ?Kocasının zayıf bir adam olduğunu bilmez miydi, bilirdi, şimdi bir de ikiyüzlü olduğunu gözleriyle görüyordu.?-A. İlhan” şeklinde bir açıklama var. O halde ikiyüzlü demek özü sözü bir olmayan demek.

Yalan söylemek, yalanı bedenin çeşitli uzuvlarıyla oynayarak gerçekmiş gibi sunmak, karşı taraftakini aldatmak üzere bilinçli bir eylemde bulunan kişi. Burada dil bir kandırma aracı olarak kullanılabilir. Mimikler de aynı şekilde kandırma aracı olarak kullanılabilir. Bedenin diğer organları da bedenini çok iyi kontrol eden eğitimli ve bilinçli bir kişi tarafından ikiyüzlülük fiiline yardım ederler.

Bir çocuk henüz yeteri kadar bilinç seviyesine ulaşmamışsa tepkileri doğaldır, etki-tepki prensibine bir insanın en net şekilde vereceği cevap olacak nitelikte en yalın tepkiyi verir. Çocuk diğer çocuğun oyuncağını almak ister, diğer çocuk hiç hesapsız bir şekilde “hayır” der. Büyükler ise yine hayır der, lakin hayır cevabı için bahaneler hazırlar. Bu bahanelerin en saf nedeni vermek istemediği şeyden ötürü kalbinin kırılmamasını ister. Başka bahane nedenleri de, daha önce alınan şeyin geri getirilmemesi, kişinin sorumsuz olması, kıskançlık, gibi birçok neden olabilir ancak bu cevapları doğrudan hayır diye cevap vermek yerine açık kapı bırakmak ister, yani kısacası karşısındakiyle oyun oynar. Muhtemeldir ki, istediği şeyi alamayan kişi vermeyenin bahanelerine görünüşte kanıyormuş gibi görünür. Gerçekte kimse kimseyi kandırmamış olmasına rağmen ileride daha büyük bir patlamaya neden olacak önemli bir adım taraflarca atılmış demektir. Peki, kişi istediği şeyi alsaydı bu nasıl sonuçlar doğururdu?  O zaman da veren kişide ya geri getirmezse, ya zamanında geri getirmezse, bana lazım olursa, ya ben ondan isteseydim verir miydi veya verdiği şeyin arkasından hiç takılmaz unutur giderdi ki bu da en zayıf ihtimaller arasında bulunuyor. Çünkü kimse aslında ne verdiğini, ne de aldığını unutur.

Hayatın gerçekte birçok noktası ikiyüzlülük üzerine bir deney alanıdır. Sabah patronla karşılaşan çalışan, güler yüzle günaydın derken, amiri ile karşılaşan memur, müşteriye karşı tezgâhtar, berber, içinden geçenleri söylemez. Söylemesi halinde kişinin haklılığı bir yana, işini kaybetme sorunuyla karşı karşıya kalır. Siyasetin mayasına ise bu durum ne yazık ki, yapışıp kalmış olmasına rağmen insanlar ne bu kurumla, ne de bu kurumsuz yapabilirler. Kendileri seçerler mutsuz olurlar, seçmez güce itaat eder yine mutsuz olurlar. Yine çoğunlukla düşündüklerini söylemezler.  Söyleyemezler. Beklentileri hayatta kalmak da olabilir, daha çok yemek yiyebilmek, servet sahibi olmak,  kısacası birçok neden olabilir. Bu durumda ikiyüzlülük savunmasız bireylerin savunma mekanizması gibi bir nedenden kaynaklanabilirken, güçlüler de güçlerini daha da artırmak gibi bir nedenden ötürü ama ilkine göre pek de masum olmayan bir nedenle ikiyüzlü olabilirler. Kısacası ikiyüzlülük yalancı dünyanın yalanı ile yaşamaya mahkûm birçok insanın sığınağıdır.

Eşit ve özgür insanlar eğer doğru eğitilmişler, iç dengeleri ile dış dengeleri arasında fark yoksa bu durumda çok fazla ikiyüzlülük yapma durumu ile karşı karşıya kalmazlar. Denge bozulunca ikiyüzlülük artar. Artan ikiyüzlülük hayatın gerçeği hale gelir ve yalan üzerinde yalancı dünya üzerine temel atmak çok da doğru bir şey olmasa da ikiyüzlülük insanlığın tarihi ile başlayabilecek bir tarihe sahip olmalıdır.

İkiyüzlülük doğru bir davranış türü değil, maskedir. Maske takmadan gezebilmek de öyle her insanın harcı değildir. Bu bazen özgüven eksikliğinden, kendini tanımamaktan, çevreyi, doğayı tanımamaktan da kaynaklanır.