İkna Edin Bizi

Sınıf, apartman, dernek, vakıf, parti, oda, stk, belediye veya merkezi hiç farketmez seçim nerede yapılırsa yapılsın “ikna” en önemli enstrümandır.

İkna edilecek kitleler, iknacı pozisyonundaki adaylarda nelere bakıyorlar? Neleri dikkate alıyorlar? Konuşması önemli, görünüşü keza öyle. Kitlelere iyi hitap eden, vurguları yerinde ve kendinden emin aday her zaman bir adım öndedir. Hele ki buna, şık bir giyim tarzı, fit bir beden, genel kabul görmüş bir duruş ve güzellik/yakışıklılık da ekleniyorsa, ver coşkuyu gitsin. Konuşmaların içeriği ve vaadler de tam onikiden vuruyorsa, “açıl susam açıl” gelsin oylar, oturulsun başkan koltuklarına, tadılsın güç şarabından katre katre…

İlk kez seçilmiş olmak insanların egosunu farkettiği andır. Okul yıllarında sınıf başkanı seçilmiş olanlar, egosunu erkenden eline alanlardır o yüzden. Bu bir yandan tehlikeli bir şey. Yaşıtların top peşinde koşarken, sana farklı bir kulvar açılmış olur. O kulvar, senin egonla başetme kabiliyetini sürekli test eder durur. Erkenden cinselliği keşfeden ergenler gibi, diğerlerinden bu durumu saklarsın ama tadını aldıkça bu gizli zevki yaşamaya devam edersin.

Ego da cinsellik gibi bir kez vücuda girince iflah olmaz bir güdüdür artık. İlk gençlik yıllarına kadar sınıf veya okul başkanlığı ile tatmin etmeye çalışılan ego, ne yazık ki artık daha fazlasını istemeye başlar. Yanıbaşında bulacağın siyasi bir hareket hemen içine çekebilir mesela seni. Bu bir çevre derneği de olabilir, dağcılık kulübü de… Önemli olan sınıf veya okul başkanlığından daha tatmin edici bir alanda egonu doyurabilmendir. Oldu ki, derneğe de başkan oldun, yetecek mi sanırsın, Allah sana “yürü ya kulum” demiş, egonun verdiği güçle maşallah, nereye el atsan boş çıkmamışsın. Bunun sonsuz bir yolculuk olduğunun henüz farkında değilsin belki ama kitleler de seni bekler, duracak mısın? Doğru doz ayarı yapılmış yaratıcı ego tatmini her zaman yoluna devam eder. Derneği, parti, partiyi, üst kurullar, parti meclisi, sonra, ne bileyim milletvekilliği, belediye başkanlığı, bakanlıklar, başkanlıklar takip eder. Ömrünü egosu peşinde bitiren ne cengaverler gördü bu millet di mi ama?..

Egosunun peşine düşenler, yalnız kalma akdini kendiyle imzalamış demektir. Kalabalıklar içinde tek kalmayı göze almıştır. Hatta en yakınındakinin bile samimiyetini egosuna kurban etmiştir. Hakkını vermek lazım zor bir tercih, zor bir yolculuk. O yüzden değil midir ki; bu tür insanların cenazelerine gelen insan sayısıyla ölçülmesi hayattaki ‘var’lıklarının.

İşte ikna dediğimiz, egosunun peşinde milyonları yönetmeye talip bu insanlara yolculuklarında eşlik eden yegane enstrümandır. Dünyanın görüp göreceği en büyük liderlerden biri olan Mustafa Kemal Atatürk’ü Cumhuriyet’i kurma başarısına götüren şey de ikna kabiliyetiydi. Kaybedecek hiçbir şeyi olmayan bir milleti, göğüs göğüse savaşmaya ikna eden o güç, ümmetten millet yaratırken, Mustafa Kemal’den de Atatürk’ü yarattı aslında. İknanın babası sayılan Aristo’dan bu yana tüm coğrafyalarda hakikatli ikna hikayeleri yaratıldı ve yaşandı kuşkusuz.

Ancak,

21. Yüzyılın Türkiyesi’nde yerel seçimlere 1 ay kala, hangi kente kafamızı çevirirsek çevirelim, sanki adayların yaratıcı egosu içine kaçmış (ya da zaten yoktu), ikna da onları terk etmiş gibi görünüyor. Seçim kampanyalarına, konuşmaların içeriklerine bakıyoruz, iknadan eser yok.

Tarafında dururduk, durmazdık o ayrı mesele bir Demirel’in, bir Özal döneminin seçim kampanyaları ve o egoları güçlü liderlerin yorumları bile o kadar yaratıcı ve ikna ediciydi. Sanırım burada kritik faktörler; idealizm ve statüko. Yani, siz aday olarak ideallerin peşindeyseniz ve değişim yaratma vaadiniz varsa Atatürk gibi yaratıcı egonuz ve ikna gücünüz doğal olarak sizi takip ediyor. Statükodan yanaysanız ve gayeniz rant elde etmekse zaten ne egonuza ne de iknaya gerek kalıyor. O zaman siz seçilmiyor, seçtiriliyorsunuz zaten.

Bilinçli bir vatandaş olarak ihtiyacım, hangi partiden olursa olsun yaratıcı egosu güçlü adaylar tarafından ikna edilmek. İkna edin beni, ikna edin bizi…