İktidarın kozu, muhalefet

Ekonomik krizin içinde, bir ülke

İşsizlik en büyük sorun...

Çalışan emekçi kesim ve emekliler gitgide yoksullaşıyor.

Kalıcı, sosyal bir anlayış ve plan içinde değil de, sadaka niyetine dağıtılan yardımlar ve bunu oya dönüştürme çalışmaları...

Yolsuzluklar içinde yüzen bir ülke...Yolsuzlukları yazan gazeteler kara listeye alınıyor. Meydanlarda bu gazetelerin okunmaması isteniyor.

Bu şartlar içinde ülkemizde yerel seçimler yaklaşıyor.

Özde değil de, sözde bir demokrasi anlayışı içinde seçimler yapılacak.

Meydanlarda kim daha çok bağırır, birbirine çatarsa, o parti daha çok oy alacakmış anlayışı var!

Seçim meydanları tam bir tiyatro sahnesine döndü.

İktidar, sanki çok başarılıymış, ülkede herşey güllük gülüstanlıkmış gibi meydanlarda nutuk atıyor.

İktidar, muhalefete muhalefetlik yapıyor. Sanki iktidarda muhalefet partileri varmış gibi...

Ya da laf kıtlığında söylenecek bir şey bulunamadığı için bunu yapıyorlar.

Ya da, sorunlardan kaçmak, unutturmak için bunu yapıyor olabilirler...

Çok garip ve ilginç bir ülkeyiz.

Yeri gelince, herkese şak şak yapıyoruz.

Herkese mavi boncuk dağıtanların gerçek yüzlerini göremiyoruz.

Herşeyi çabuk unutan bir toplumuz.

Spor takımı tutar gibi parti tutuyoruz.

Okumuyoruz, araştırmıyoruz.

Komediye dönen meydanlarda el çırpıyoruz.

Sadece seçimlerden seçimlere hatırlandığımızı unutuyoruz.

Silkinip üzerimizden ölü toprağını atmak için bir gayret de göstermiyoruz.

İktidar partisi, ülkenin gelinen bu durumundan muhalefeti suçluyor...

Meydanlarda yapılanlar, yapılacaklar değil de, muhalefete laf yetiştirme yarışı yapılıyor.

Bildiğimiz, her zaman muhalefet iktidara yüklenir. Ama şimdi tam tersi oluyor, iktidar muhalefete yükleniyor.

Çok garip bir ülkeyiz, çağırmakla bağırmakla, meydanlara toplayacağımız kalabalıklarla her şeyi başaracağımızı zannediyoruz...

İşimiz çok zor...