İlişkilere dair

Bu yazıyı renkli yazmak mümkün olsaydı pembe ağırlıklı bir yazı olurdu. Bu yazımda kendimce çıkardığım bazı dersleri yazmak istiyorum. İnsanız sonuçta unutuyoruz yazmayınca. Bu dersler kulağına küpe olsun, zamanı gelince aç oku niteliğinde. 

Öncelikle sevgi unsuru olmayan bir ilişki olmayacağı konusunda hem fikir olmamız gerek. Sevmiyorsan karşındakine de umut vermeyeceksin. Onun sevgisini de gözünde büyütüp ama beni seviyor ya ben de severim demeyeceksin. Duygularından emin olmak çok önemli. Tabi küçük bir şans vermek için de sırılsıklam aşık olmayı beklemeye gerek yok. Karşındakinin çok üstüne gitmemek cesaretini kırmamak da ayrı bir unsur. Bir anda hayatı kıskaca alınmış gibi hissetmemeli mesela. Yavaş yavaş alıştıra alıştıra ilerlemeli her şey. Unutma bir şey ne kadar çabuk tüketilirse o kadar değersizleşecektir. 

Aslında ilişkiler üzerine yıllardır benzer şeyler söyleniyor. Belki çoğumuz da biliyoruz bu sözleri; ama işte önemli olan uygulayabilmekte... Yıllardır bilinen bir gerçek var ki, üzeni seviyoruz... Kim en çok canımızı acıttıysa daha unutulmaz oluyor. Düşünüyorum bazen de mesele unutulmaz olma meselesi mi diye, hiç zannetmiyorum. İnsan zamanlan gereksiz bilgileri yavaş yavaş siliyor beyninden. Unutmadan yaşamak mümkün değil. O yüzden unutulmaz olma çabasında değil de gerçekten sevip sevdiğimiz o kişinin hep yanında olmaya çalışmak çok daha güzel bir seçenek. 

Sonuçta hiç bir ilişki bitecek gözüyle başlamaz; ama bir süre sonra kafamızda o bitirme sahnesi oluşuyorsa da bu engel olunamaz bir gerçek. 

İşte bu yüzden tecrübe dediğimiz belki de tecrübesizliğimiz bizi bu konularda düşünmeye itiyor.