İlk Doğumumu Böyle Hayal Etmemiştim

İlk kızıma hamile olduğumu tesadüfen öğrenmiştim 4. aya kadar hamile olduğumu fark etmedim, göğüslerimdeki ağrılar arttıkça göğüs kanseri olduğumu sanıp doktora gidene kadar, içimde bir can taşıdığımdan bir haberdim. Hamile olduğumu öğrendiğim de hayallerim bambaşkaydı, doğum yaptığım günse bambaşka bir dünyaya uyandım.

Aslında ilk 6 ay her şey harika gitti. Karnım bile şişmedi ufak tefek bulantılar dışında her şey yolundaydı. Aynı zamanda çalışmaya da devam ediyordum.Yedinci aya geldiğim de bir anda çok fazla kilo aldığımı fark ettim. 36 numara olan ayaklarım iki hafta içinde 40 numaraya çıktı.

Yedinci ay kontrolümde, doktoruma bu şikayetlerimden bahsedince ”her şey normal, endişelenme” dedi. Doktoruma güvenip hiç şüpheye düşmeden lay lay lom eve döndüm. 30. haftaya geldiğimde artık çalışmaya dayanamayıp işi bıraktım. Bir buçuk ayda tam 15 kilo almıştım. Ertesi gün evde temizlik yaparken sol kasığımdan vuran bir ağrım oldu, yalancı doğum sancıların olacak demişti doktor, o yüzden çok üstünde durmadım. Akşam üzeri artık ağrı dayanılmaz hale geldi. Apar topar doktora gittik, ultrasonda bakıp ”bebeğin kordonu yırtılmış hemen hastaneye yatman lazım bebek için sana ciğer güçlendirici iğne yapacağız bu şekilde bebek yaşayamaz” dedi. Dünya başıma yıkıldı, bu nasıl benim başıma gelir, her şey normalken bu da nereden çıktı şimdi. Meğer ne çok alışmışım ona ,ya giderse buna nasıl dayanılır? Neden ben Allah’ım neden bebeğim? biz kime ne yaptık? diye düşünüyordum.

Doktorun odasından çıktığımda başka bir doktora gitmek istedim. Başka bir hastaneye gittik. Doktor ultrason muayenesinde panikle ”doğumun başlamış şuan çektiğin doğum ağrısı, acil doğuma alınman lazım" dedi. Kafam iyice karıştı ama kalbim o doktora inanmadı. Alttan muayene edip açılmama bakacaktı. Müsaade etmeyip kendi doktoruma gitmek istedim ve belki de hayatımın en büyük hatasını yaptım.

Bu doktor beni hemen doğuma almak istiyordu, diğeri ise karnımdaki bebeğe ciğerleri güçlenmesi için iğne yapıp, doğumu geciktirmek istiyordu, siz olsanız hangisini seçerdiniz?

Tabii ki mantığıma yatan da, içime sinen de kendi doktorum oldu. Tekrar kendi hastanemize döndük yatış yapıldı, 3 gün hastanede kaldım. Ciğer güçlendiriciler yapıldı vs derken 3. günün sonunda taburcu oldum ama tek bir şart var tuvalete bile kalkmama izin yok. Hastaneden çıktık eve geldik o geceyi sorunuz ağrısız atlattım ama sabah kalktığımda yine bir ağrıyla uyandım, daha yataktan kalkar kalkmaz bir anda gözlerimin önünde kocaman bir beyaz ışık belirdi hiç bir şey göremiyordum öyle bembeyaz bir ışık var gözlerimde.

Apar topar yine doktora gittik. Yaptığı ilaçların yan etkisi olduğunu geçeceğini söyledi. Göz doktoru da muayene etti, bir sorun gözükmüyormuş. Tekrar eve yollandım evde geçirdiğim bir kaç saatten sonra bir anda suyum geldi. Tabii gözlerim görmediği için kanamam mı var suyum mu patladı hiç bir fikrim yok. Yanımdakilerin söylediğine göre suyum patlamıştı. Haydi tekrar hastaneye doktor bu kez alttan muayene etti, zaten muayene esnasında kalan suyum da boşaldı. Apar topar sezaryene alındım evet gerçekten doğumum başlamış ama doktorum nedense bunu fark etmemiş. Sezaryen olamam çünkü 5 gündür akıllarına gelmeyen tansiyonum o an akıllarına geldi de ölçtüler ve tansiyonum ”17” normal doğum tansiyonumu daha da arttırabilirmiş.

Doğumhaneye girdik hala gözlerim görmüyor. Narkoz verip beni bayılttılar uyandığımda odadaydım annem gelmiş ağlıyordu annemi bile göremiyorum, karnımda inanılmaz ağrıyor, öksüremiyordum bile kızım nerde diye sormak aklıma bile gelmedi o kadar berbat haldeyim ki kimseyi göremiyorum, ağrım var narkoz yüzünden sanırım uykuyla uyanıklık arasındayım.

Ertesi gün kızımı getirdiler. Onunla ilk buluşmamız ama ben onu görmüyorum, kime benziyor, ne kadar küçük, şuan üstünde ne var hiçbir fikrim yok yanağını yanağıma değdirdiler. Günlerdir tuttuğum gözyaşlarım su gibi aktı içimdeki pişmanlık, acı, umutsuzluk büyüdü. Acaba gözlerim açılır mı? kızımı görebilir miyim? yoksa artık hep böyle mi kalırım bilemiyorum doktor da bilmiyor bir şey söyleyemiyor.

Meğerse preklamsı (gebelik zehirlenmesi) olmuşum biraz daha doğuma alınmasam çok kötü şeyler olabilirmiş, hatta ölebilirmişim bile o kadar büyük bir hastane o kadar ünlü bir doktor doğum yapana kadar preklamsi olduğumu nasıl anlamaz. 10 yıl geçti hala aklım almıyor. Otuzuncu haftada hiç beklemediğim bir anda aniden doğuma alındım, diğer doktoru dinleyip o gün doğursaydım görme kaybı yaşamadan önce doğum yapabilirdim, kızımın doğum anını görebilirdim, hatta normal doğum bile yapabilirdim ama benim bunu yaşamam gerekiyormuş deyip boyun eğdim.

Benim için ilk doğumum büyük travma olmuştu. İnsan böyle şeylerin kendi başına gelebileceğine hiç ihtimal vermiyor. O yüzden başına geldiğinde tokat yemiş gibi oluyorsun, gözlerimin açılması 15 günü buldu vücudumdaki ödem geçtikçe onlarda yavaş yavaş açıldı. Yaşadığım onca acıdan sonra bir daha çocuk sahibi olmaya cesaret edemem sanıyordum, ikinci çocuk için 8 yıl sonra cesaret edebildiğimde ise hayat yine bana keyifli bir doğum nasip etmedi……devamı gelecek