İlk gözağrıma mektup

Bugün prensimin doğum günü...
İyiki doğdun teyzeciğim...
İlk doğduğun gün geldi aklıma.

99 kışıydı. Kar yoktu ama , keskin buz gibi bir hava vardı.O soğukta Ankara 'ya gelme ihtimali, normal şartlarda mümkün olmayacak olan teyzen büyük bir heyecanla, koşa koşa gitti Ankara'ya. Bir an önce seninle tanışmak istiyordu çok heyecanlanmıştı çünkü ilk kez teyze olacaktı. Bu hiç bilmediğim bir duyguydu.
Çok heyecanlanmış ve çekinmiştim senden...

Nasıl bir bebek olacaktın?Beni sevecek miydin?Nasıl '' teyze'' diyecektin?Bunları düşünerek çabuk geçti o bitmek bilmeyen o uzun , engebeli yol...

İlk anneannenin kucağındaydın.O kadar miniktin ki alamadım kucağıma, korktum. Seni incitmekten, düşürmekten korktum o heyecanla. Öyle güzel bakıyordun ki dayanamayıp aldım sonra kucağıma, usulca.

Uzunca bir süre sevdim, kokladım. Çok mutlu olmuştum. Bir an önce konuşmanı ve ''teyze ''demeni istedim.

Varlığını hissettiğim o an, dünyalar benim olmuştu ve o an anlamıştım ki aramızdaki bağ çok farklı ve özel olacaktı. Birbirimizi çok sevecektik.
Sen benim ilk göz ağrımsın ve bir ömür öyle kalacaksın. Bu güzel duyguyu bana tatırdığın, beni sevdiğin ve tüm kalbinle''teyze''dediğin için teşekkür ederim.

Ardam benim ilk aşkımsın, ilk prensimsin. Emin ol kimse dolduramıyacak yerini ve bil ki ne zaman başın sıkışsa, ne zaman daralsan , ne zaman bir şeye ihtiyacın olsa burada seni seven, her istediğini yapacak bir teyzen olduğunu unutma olur mu? Ne kadar aramızda kilometrelerde olsa bir sevgi boyu kadar yakınız birbirimize.

Seni çok seviyorum teyzeciğim.İyi ki doğmuşsun.