İlk kar

Dışarıda yılın ilk karı yağıyor. Arabaların üstü hafiften tuttu bile. Altkatta mutfakta oturuyorum. Sokak lambası tüm sokağı aydınlatıyor ve gökten tane tane düşen karları gördükçe gene uzun geçebilecek bir kış gözümde canlanıyor.

Yaz günleri Cheboksary; insana bir Akdeniz kasabasında yaşadığını düşündürtebilir. Şehrin içinden akıp giden Volga'nın üstündeki nehir gemilerini, sahildeki tekneleri, plajlarda yazın tadını çıkaranları izlerken sanki buraya kış hiç gelmeyecekmiş hissine kapılırsın ancak işte şimdi olduğu gibi kar yağışı başlayınca da anlarsin ki o kar yerde en az mart ayına kadar kalkmamak üzere kalacak.

Bizde eğer yanılmıyorsam karı; okul çocukları ' 'Keşke kar yağsa da okullar tatil olsa'' hissiyatiyla severler, romantikler camdan dışarıda yağan kara bakmaktan, sosyete de Uludag'da kayak yaparken... Ancak realist halkımın kar yağışında ilk aklına gelen; yolların kapanacağı ve işe, eve nasıl gideceği sorusuyla beraber asıl önemlisi kışın yükselecek yakıt parasıdır. Kar tanelerinin gökten düşmesiyle beraber hemen akla sokakta yaşayanlar da gelir, ''Allah sokakta kalanlara acısın'' duaları edilir. Hepimiz anneannelerimizden, babaannelerimizden bunları duymuşuzdur muhtemelen.

Soğuk ülkenin soğuğa alışmış insanları ise yılın ilk karını bir bayram coşkusu ile karşılarlar.Zaten dertte, tasada, mutlulukta, sevinçte içmeye bahane arayan Ruslar bu firsatı da kaçırmazlar. Kışın kısa günlerinde, heran başlarına değecekmişcesine tepelerinden eksik olmayan gri bulutlar, içlerini nasıl bir kasvet ile dolduracaksa, bütün heryeri kaplayacak kar da gecelerini aydınlatacaktır.Bir dahaki bahara kadar beraber yaşayacakları kar onların herşeyleridir. Donmuş nehirlerin üstündeki kar tabakasını sağa sola atacaklar, ellerinde matkap buzu delerek balık avlayacaklar, saunadan çıkıp kendilerini karların üstüne atacaklar, arkadaşlarıyla haftasonları buluşup karlar üzerinde mangal partileri yapacaklardır.

Umarım bu kış herkese sevdikleriyle beraber mutlu gunler getirir, ilk kar beyazlığında, temizliğinde.