İlk randevu seramonisi

Ben çok gülüyorum bu ilk buluşmalara. Kimse kendisi gibi olmuyor. Bir kasılmalar, bir heyecanlar, kibarlıklar alıyor başını gidiyor. Kelimeler karışıyor, hareketler gerçeği yansıtmıyor, kendin dışı bir şey oluyorsun.

Samimiyetsiz buluyorum.

Niyet iyi bile olsa ilk buluşma da ki davranışlar asla ama asla gerçeği yansıtmıyor ve bir sonraki adıma taşınmıyor. Hadi taşındı diyelim, en fazla 3 buluşma daha veriyorum binerken açılan araba kapısı için ve tabii alınması ısrar edilen gül için sonra kapını kendin açıyorsun, çiçek mi? O ne oluyorsun. Buluşmalar da ekiliyorsun falan falan….

Hımm, diyorsan ki; benim doğal halim bu, o zaman tamam ama bir sonraki adımlara bu tavırlar taşınmayacaksa ne gerek var bu seremoniye.

Tabii ilk buluşmada rahat olmak biraz zordur bilirim. Yani ne yapmalıyım? Şimdi karşımda otururken lakayt bir tavır takınıp ilk geceden seni kaçırayım mı? Bu mu dur? Derseniz de size cevabım; kendimiz olalım arkadaşlar.

Samimiyetsiz zoraki bir sırıtma, kafandan binlerce şey geçerken bir falso vermeme çabası aynı şekilde cömert tavırlar falan bunları yapmayalım. Şirin gözükmek için kırk taklaya gerek yok. Gerçekten.

Emin olun bu samimiyetsiz tavırlar daha ilk buluşmadan eksi hanesinde hemen yerini alır. Kendimizi kandırmayalım.

Kendimiz olalım.