İlk sahibinden kullanılmamış vicdan

‘’İnsana dair hiçbir şey beni şaşırtmaz’’ Kim söylemişti bu sözü? ne önemi var! Söylemiş ya söyleyen önemli olan bu. İnsan tarafı böyle işin. Oysa ben hayretle uyanıyorum güne bazen. Kafamı hayatın kargaşasından kurtarabilirsem masmavi gökyüzüne de hayretle bakıyorum öylece. Şu elmayı komik yiyen küçük oğlan. Annesinin paçasına sarılmış küçük kız; hayret etmeye yetmez mi?

Bir keresinde kedilere mama verirken olmayacak bir yerdeydim. Küçük gecekonduların arasında bir yerde durmuş besliyordum onları. Sonra zayıf çelimsiz bir kedi ağzında kurumuş, küçük bir simitle çıka geldi ağaçların içinden. Benimle ve yaptığım işle, yerdeki mama yiyen kedilerle ilgilenmedi. Bir takım sesler çıkardı. Yan taraftan iki ya da üç tane yavru kedi tıngır mıngır çıkageldi. Anne kedi ağzındaki kuru simidi önlerine attı. Şaşırmaya , hayret etmeye yetmez mi?

Hayatın tuhaf ve esrarlı yollarında, gizemli hikayelere bulana bulana bu yaşa geldim gelmesine de hala insanlar beni şaşırtmaya devam ediyor. Öylece kalıyorum bir kısmına bakarken. Hayretim hayranlığımdan değil, şaşkınlığımdan.

Bir mail grubuna kayıtlıyım. . İş sahibi, üst düzey yönetici, bir kısmı üç kağıtçı, bir kısmı kimsenin bilmediği , bazısı başarılı insanlarla dolu sanal bir dünya . Bir gün şöyle bir mail geldi ’’ sahibinden devren sevimli köpek’’ Hayvan konusunda değme yazarlara taş çıkartacak hikayeler bildiğim için ‘’herhalde birisi taşınıyor ve hayvancağızı sepetleme derdinde’’ diye düşündüm önce.

Maili açınca şöyle diyordu: ‘’ bu sene evimizin bahçesine kangal koymaya karar verdik. Modaya uyalım dedik. Golden’ımızı vermek istiyoruz. Onunla dostça vedalaşmak zamanı’’ normalde bu tür ve benzeri yazılara kafadan ve göbekten cevabını veren biri olarak bu yazıya cevap vermek istemedim. Bekledim. Tepki verenler oldu, onlara başkaları ‘’size ne? sokağa atmıyor’’ tarzında cevap verdiler. Arada kah ‘’kaah kah kiih kiih ‘’ tarzı yazışmalar cabası.

İnsanı içinde vicdanla yaratan yaradan. Artık oldukça fazla kısmının vicdanını hiç kullanmadan devrettiğini bilmekte. Sıfır, motoru hiç açılmamış, ilk günkü gibi yepyeni, hiç kullanılmamış, sahibinden vicdanlar.

‘’Ayol, ülke elden gidiyor’’ diye ağlayan ‘’ yalınayaklar artık kapımıza dayanacak, güvenlik kalmadı’’ diyen bu seçkin , imtiyazlı insanların bazı düşünceleri ve hayata bakışı hayretlerin en hayreti benim için.

Dedemin bahçesinde dalından yediğim elmaları şimdi organik diye dünya paraya satıyorlar. Çünkü diğer elmalar ilaçlı ve zehirli. Evlenene kadar her şeyi yaşayıp, evleneceği kıro adam bakir kadın istediği için doktorlara gidenlere de ‘’ devrin modası’’ deniyor. Çünkü aşklar ve sevdalarda hormonlu. Kimse kimsenin resmini saklamıyor. Niye saklasın ki ertesi gün sıkıldığı birisinin resmini. Hatırlamayanı da var, çok deşmeyelim.

Piyasası ne kadar acaba şu sıralar, sıfır ve yepyeni vicdanların . Moda almak değil satmak ona göre...