İlk Tek Başıma Yolculuğum

 Malum beyaz baston özgürlük ve güvenlik günü yaklaşıyor.15 Ekim Dünya Beyaz baston ve özgürlük günü. İlkokulda hep beni başkaları getirip götürdü. Bornova’daki körler okulunu böylece bitirdim. O Zamanlar parasız yatılılık dışında engelli kontenjanı uygulaması vardı. Körler okulu sınavında 10 kişilik listede sekizinci olmuş okula girmeye hak kazanmıştım. Ama rahmetli hocam Ramazan Sözal oğlum. Ortaokuldan sonra bir daha sınavla uğraşma demişti. Beni Karabağlar Cumhuriyet Lisesine gönderdi. Biz üç dört görmeyen velilerimizle birlikte okula gittik, aa bizi okula almıyorlar. Bereket versin körler okulu Müdürümüz kemal Kul ve Cumhuriyet Lisesi Müdürümüz İsmail Gökalp hem arkadaş hem de aynı memleketten. İkisinin yoğun telefon görüşmelerinden sonra Devlet parasız yatılılık maceramız başladı. Orta ve Liseyi yatılı olarak 6 Yılımı orada eğitimle kültürle geçirdim. Benim için Siyasi Dini ve Dünya görüşümün şekillendiği bir yer oldu. Hem okul hem de Camide Feyzi ve Ömer hocamın eğitimleri. Tabi o dönemde Akra FM ve diğer dini yayınları yapan radyoların açılması. Cumhuriyet Lisesinde engin tartışma ortamının olması beni geliştirdi. Hatta bu yüzden fakülte bana yavan geldi. Fakültedeki hocalar bağnaz tartışmaya kapalı kişilerdi. Kendilerinden yeterince istifade ettiğimi söyleyemem. Ama cumhuriyet lisesinde hem pansiyondaki belletmenler hem de okul derslerinde özgür tartışma ortamları bana farklı bakış açıları edindirdi. Neyse on beş tatili geldi. Tek başıma yola çıktım. Bir heyecan ki sormayın. Önce garaja geldim. Sonra Akhisar’a  giden otobüse bindim. Akhisar’ın otobüsüne değilde somanın otobüsüne bindim. Lafta Akhisar Lisesinin orada inecektim. Uyumuşum. Muavin Akhisar demiş ama duyan kim. ben kendimi somada buldum. Cebimde de param yok. Eyvah ki ne eyvah. Neyse firma beni Akhisar lisesinin orada indirdi. Yahu bu seferde köye giden dolmuşlar gitmiş. Tüh tüh. Sağ olsun akrabamın evine gittim. Görmeyen akrabamız Abdil amcamla sohbet ettim. O zaman cep telefonu ’da yok. Akhisar’da bizim köyden göçenlerin oluşturduğu mahalle var. E haliyle akrabalarda orada. Bir kaç gün orada beni ağırladılar. Benim içinde hoş oldu. Zaten yatılısınız aile sevgisi ve ilgisine muhtaçsınız. Sonra köy ve annem her zaman beni sevgiyle karşılayan annem. Köye gelirken kendim geliyordum dönüşte akrabalarım çünkü dönüşte karşıdan karşıya geçme sorunu vardı. Ortaokul böylece bitti. Ama lisede kendim gelip gitmeye başladım. Hele birde İstanbul’da tek başına kuran kursuna gidip gelme maceram var. O günler yoksul ama heyecan dolu öğrenmeye aç ama kaynakların az olduğu dönemlerdi. Parayla sohbet kasetleri alıp dinlemek ciddi bir ayrıcalıktı. Hey gidi günler Hey.Salih Arıkan, Tel: 0506 514 96 93