İlkler...

07.06.2010

Pazartesi

İLKLER

Tek nefeslikmiş bu hayatta herşey.

Gözünü açınca başlar,

Gözünü kapayınca da bitermiş.

İki soluk arasındaymış yaşamak,

Bu hayatta ne birşey varmış yaşanacak,

Ne de yokmuş.

Farklıymış bu hayat.

İlkerin yaşanacağı biryer değilmiş dünya.

Yaşamamak lazımmış o 'İLK' dediklerini.

İlk sevgilin olmamalıymış kimse,

İlk sevdiğinde....

Tam nefes aldım derken,

Vermemeliymişsin o nefesini...

İki dudak arasındaymış ilk öpüş.

Tam oldu derken hiçbirşey olmadığını farkedermiş insan.

O ilk öpücük bir anlıksa,

Hiç bir zaman birleşmemeliymiş o iki dudak.....

O ilkler sonun olmayacaksa,

Hiç bir zaman demeyecekmişsin 'İLKİM' .

O ilk insan hiç olmamalıymış,

Devam etmemeliymiş nesil....

Gerekirse boş kalmalıymış dünya,

Cehennem denmeliymiş belkide onun adına.

' Ben Bunu Yaşadım ' dememeliymiş insan hiç bir zaman,

' Ben Bunu Yaşayacağım ' da.

Yoksa boğazında düğümleniverirmiş

Yaşanmışlıklar, yaşanmış sayılacaklar ve de hiç yaşanamayacaklar....

Bir hiç olurmuş herbiri teker teker...

Bir Hiç Aslında Varoluş,

Asıl Varolan Yokoluş.....

Ne Varsın, Ne de Yoksun Sen Aslında.

Kimsen Olmamalı ' BEN VARIM ! ' Diyorsan Hayatında.

Sadece SEN Olmalısın Kendi Hayatında!

Varoluşunun Tek Sebebi SEN Olmalısın.

' BEN VARIM ! ' diyorsan eğer......