İlkokul 1'e başlamak

Bu yıl oğlum 1.sınıfa başladı ve yeni heyecanlar yeni sorumluluklarla doluverdi bir anda hayatı.

Unutmuşum nasıl birşeydi ilkokula başlamak, hafızamı zorlayıp da otuz küsür sene önceki halimi hatırlamaya ve oğlumun  minik yüreğinde yaşananları anlamaya çalışıyorum şu sıralar.

“Okullu olmak” galiba böyle bir şeymiş:

Neşe içerisinde, rengarenk kırtasiye ürünleri, üzerinde karakterler olan beslenme çantası, su matarası ve okul çantası  seçmek, kılavuz çizgili güzel yazı defter ile tanışmakmış.

Hazır kap kağıtlarının varlığını keşfetmek ve çabucak kaplayabilmekmiş tüm defter ve kitapları. Biz zamane anneleri kesinlikle çok şanslıyız.

Sayısız etikete çocuğun ismini - sınıfını yazmak, tüm kalemleri de dahil olmak üzere herşeye etiket yapıştırmak demekmiş.

Okul forması, ayakkabısı, çorabı temin etmek için sabırlı olabilmek, hırkasına çocuğun ismini işleyebilmek için de sağlam bir iğneyle becerikli bir annanneye  ihtiyacı olmak demekmiş.

Satır satır aynı çizgileri, sayıları yapmanin sevimsiz olduğunun bilincinde olmak ve çocuğa bunları yaptırabilmek için evliya sabrına, bu durumu komik hale getirebilmek için ise de yaratıcı bir hayalgücüne ihtiyacı olmakmış.

Çocuğa ödev yapma sorumluluğunu öğretmeye çalışmakmış.

Haftasonu gezmesinden ödevlerini yapmadan gelen çocuğa pazar gecesi gözlerinden uyku aka aka ödevlerini yaptırmaya  çalıştırmakmış.

Eşyalarını okulda unutmak ve annenin çok kızmaması için dua etmek, ertesi gün heyecanla sınıfa koşup unuttuğun eşyalarını aramakmış.

Sınıfta abaküsün yere düşüp boncukları dağılınca gözyaşı dökmekmiş.

Defterine öğretmeninden bir “yıldız” alınca koşa koşa anneye göstermek, hedeflenen 5 tane “yıldız”a ulaşıldığındaki süprizi merak etmekmiş.

“Andımız”ı ezberlemeye çalışırken tüm komşularımıza da bu zevki tattırmakmış.

Beslenme  çantasına konacak atıştırmalıklar için anneyle pazarlık yapmakmış.

Sabahları uykuya doyamamak ve 3 dakikacık daha uyumak için henüz uyanamamış numarası yapmakmış.

Sabah annenin daha kendisi ayılamamışken tabak hazırlaması, çocuğu saat 07:15de sofraya oturtmayı başarması ve kahvaltısını yaptırabilmekmiş.

Her sabah anneyle okula giderken 10ar 10ar 100e kadar saymakmış.

Sabahları okul bahçesinden sınıfa koşar adım çıkmak ve “kanka”larını aramakmış.

Akşamüstü okul servisinden anneanne veya dedenin seni karşılamaları ve evde tam bir saat “çoşma”na izin vermeleriymiş.

Annenin her akşam okul t-shirtündeki muhtelif lekeleri temizlemeye çalışmasıymış.

Her gece uyku öncesi anneyle günün özetini konuşmak, anneye kitap okutmak ardından da henüz saatleri öğrenmemişken başucundaki saatin alarmını kurmayı becermekmiş.

Annenin sınıf arkadaşlarının anneleriyle muhabbeti koyulaştırmasıymış.

Sınıf arkadaslarının yapacakları doğumgünü partilerine davet edilmekmiş.

Okul müdürünün odasına “veli” olarak girebilmek, öğretmenlerle “veli” olarak konuşmakmış.

Okullu olmak zaman zaman zor da olsa, çocuğunun artık büyüdüğünü farkedip onunla gurur duymakmış.