İllüzyon!

Tam da çevirmişken rotanı günlük telaşlara, tam da tutturmuşken kıvamını, oyalarken kendini dünyalıklarla, bu geçende neydi?

Bu geçende neydi? Gök taşı şiddetinde!

Terk etmişken yüreğini izbe bir sokağın berduş emanetçisine!

Bir daha yolunu sokağını bile hatırlamak istemediğin uzun, uzak yollara

terk etmişken…

Kuş uçmaz, kervan geçmez dağlara.

Bir şişenin sızdırmazlığına emanet bile etmeden adresini salıverdiğin ırmaklara.

Hatırla!

Bu geçen de neydi?

Notalarını hiç kimsenin bilmediği, bir tek ona ayarlı, bir tek ona duyarlı melodiler gibi… Hani çalınca kulaklarında ilk onun adı çınlayan ses gibi. Eski bir nağmenin notaları gibi hani. "Çekemem bu derdi de yavrum bölek seninle" mısrası düşse de ilk aklına "yine gam yükünün kervanı geldi" diye başlayan.

Hani kulakları "bu duyduğumda neydi" şüphesinde bırakarak uzaklaşıp giden ses gibi...

Hani gözleri neyi görüp görmediği ikileminde bırakan görüntüler gibi...

Hani bilinmeziyle beyni yoran gizem gibi...

Hani istemsiz adımlarla da olsa adımladığın, seni yoran yollar gibi...

Yok… Yok. Bu bir illüzyondu sadece. İnan! İnan bana!

Göz yanılsaması…

Buldum… !

Casper hatta.

Evet, evet. Casper!

Hani şu çizgi filmlerde bir görünüp, bir kaybolan! Hani çocukların bayılarak izlediği hayalet!

Bir illüzyon! Bir illüzyon sadece… Anılar sandığından çıkıp gelen ve seni yanıltan.

Emanetçiye bıraktığın…

Değil yolunu sokağını hatırlamak, aklına bile getirmek istemediğin, sana da hiçbir şey vermeyen, katmayan, vermeyecek, katmayacak olan bir yanılsama...

Sakın haaa! …

Sakın kanma bu sese. Kulaklarını tıka. Gözlerini bağla. Kara, kapkara bağlarla. Işık sızmasın içeri. Kanca atmasın yüreğine söyle.

Çünkü aşk! … O kahrolası yürek sızısı...

Bir illüzyon gösterisinin peşine takılıp gidilmeyecek kadar ciddi bir sanattır.

Unutma!!!