İmamlar, Papazlar ve Profesörler

Din adamları ve profesörler neden hiçbir şey icat edemezler?..

Çünkü buluş yapabilmek için geniş bir hayal gücüne, özgür bir iradeye ve yaratıcılığa gerek vardır. Din adamları ve profesörlerde bunlar bulunmaz.

Eğer bulunsaydı -Kromozomları bulduğu söylenen ve bir papaz olan G. Mendel hariç- adını mucitler listesine ekletmiş bir haham, bir papaz, bir imam veya bir profesör olurdu. Ama yok... (Einstein bile Görecelik Kuramı’nı bulduktan sonra profesörlüğe kavuşmuştur!) Profesörlerin kafasında belirli bir alanda çok geniş ve derinlemesine bilgi vardır; fakat o bilgi kuyusuna indikçe kuyunun dibine öylesine kapanırlar ki, artık dışına çıkamaz olurlar. (Kutsal kitaplarını ezbere bilen ya da bir tümcelik bir ayeti saatlerce açıklayabilen din adamları da öyledir.)

Oysa yaratıcılık çok yönlülük ister; kalıpların dışında, kuraldışı davranarak ve düşünerek oluşur. İstatistiklere göre, şimdiye kadar yapılmış icatların yarısı 35 yaş altındaki mucitlerce gerçekleşmiştir. (16–26 yaş aralığındaki gençler de son derece yaratıcıdırlar.)

İşim gereği yurtdışındaki uzak ve yakın ülkelere sık sık giden birisi olarak görüyorum ki, sanata ve bilime en fazla değer veren ve patent bürolarının önünde en uzun kuyruk olan ülkeler en gelişmiş ülkeler... Ve ne yazık ki ibadethaneleri sürekli dolup taşan ülkelerse, gelişmiş ülkelerin yaratıcı güçlerine ve teknolojilerine en muhtaç, en bağımlı ülkeler. (Amerikada her gün bir milyona yakın patent başvurusu, yani buluş varmış.)

Sevgili blogcular sizce ne yapmalı ki, sadece dindar olmanın, gece-gündüz ibadet etmenin ve öteâleme yatırım yapmanın ilerlemeye, yaratıcı olmaya yetmeyeceğini anlatmalı herkese?

Cennetin yolu bu dünyadan geçmiyor mu ki? Bunu halkımıza ve özellikle bizleri yetiştiren annelerimize anlatamazsak, geri kalmaya, sürekli borçlu ve sorunlu bir ülke olmaktan kurtulamayacağız ne yazık ki.

Herkesten yorum bekliyorum.Teşekkür ederim. Ve lütfen yorumlarınıza yanıt beklemeyin çünkü vaktim yok. Ben söyleyeceğimi söyledim işte.(Amacım kimsenin inancına hakaret değil, bir gerçeği paylaşmak. Bu da unutulmasın!)