IMF: Dünya bir yana Türkiye bir yana !

Uluslararası Para Fonu, 2. Dünya savaşının getirdiği kurumlardan biri. Gelişmekte olan ülkeler de buraya üye ama parayı veren düdüğü çalıyor. Genelde başına ABD'nden ekonomist veya eski teknokratlar getiriliyor. Türkiye IMF'nin en eski müşterilerinden. Latin Amerika ülkeleri bile IMF'den 'kurtulma' yolunda önemli adıımlar attılar. Ancak, bir bizim ilişkimiz, nedense süregenlik gösteriyor.

Öyle oluyor çünkü; "istikrar" ve "uyum" adına vaaz edilen bütün programlar borçluluğu gözden geçiriyor ama borçlanma döngüsünden gerçek çıkışı hem yönetenlerin hem de yönetilenlerin gözünden kaçırıyor. İdeolojik kristalizasyona da gerek yok: bütün iş rasyonalitede. Akılcılığın tartısına vurulsa ve örneğin özel sektör mantığıyla IMF ile ilişkiler kurulsa, ona bağımlı kalmayı değil ondan kurutlmayı yeğlerdi sanırım her aklı başında CEO!!..

Bence IMF Türkiye'ye ödül vermeli. Neden mi? Kasamız tamtakırken bile şıkır tıkır borç faizini ödediğimiz ve birçok genç IMF teknokratının bu labarotuvarda staj yaparak yükselmesine katkı sağladığımız için...

Kuşkusuz bugünden yarına çözülemez o derin bağlar. Ancak bir siyaset, ekonomik kapsamda da erk sahibi olmak istiyorsa, IMF yi karyolanın altında makro ekonomiyi ve gerçek yatırımları bir kenara itme yolunda bazılarını kışkırtan bir aşık olmaktan çıkarmak lazımdır.

Yabancı sermaye yatırım yapacaksa, IMF de kendini sorgulayarak şu borç yükünden yanan dünyada yeniden yapılanacaksa, var olabilir. Aslında aradığımız kendi ekonomik bağımsızlığımız kadar yerkürenin de sürdürülebilir kalkınma kavramına önem vermesidir.

IMF her eve lazım ne niyetine yersen bir mekanizma değildir. Yoksul dünyanın sanayileşmesini geciktiren varsıl dünyanın bilişim toplumunu kendi öz evladları için bile demokratik çevrime oturmasını engelleyen, borçla ezen, buyrukla yöneten, fazile tüketen ve umut vaat etmeyen bu genel yapıda bir olumsuz engeldir.