imkansız sevdam

İmkansızdan da daha imkansız

tuhaf bir aşktı bizimkisi işte...

yağmurlu bir sonbahar sabahi soğukluğu

bu aramızda kıvrılıp yatan yalnızlık...

kaşıdıkça kanayan

kanadıkça canımızı yakan

kapkara bir yara...

bunca zamanın hayal kırklığı bu

gözlerimizin üzerinde

zamanlı zamansız beliren buğu...

oysa düşlemek bile yetiyor bazen

bir insanı yeterince sevmeye

meğer düşlerimiz bile kiralıkmış

emanetmiş bize sevmeler...

kurumuş şimdi yaprakları

binbir emekle ektiğimiz aşkımızın

savurur deli rüzgar

oradan oraya

sahipsiz sanmış...

kimsesiz bir mezar da şimdi sevdamız

yarım kalmış bir hikaye

tamalanmayı bekleyen

Yapayalnız ıpıssız...

Yinede ne olursa olsun

yalnızcsa

sana ait olann..

Yalnızca Senle Tam olan...

Seni tanıdıkça gerçeklik Algimi yitirdigimi hissediyorum Eğer sen duşsen hiç bir düş bu kadar ge..