İmza (hukuku-kanunu) sorumluluğu

İlk bloglarımdan birinde İMZA ya ilişkin yaptığım eksersizi yazmıştım. Şimdi imza ıslak imza makinasıyla taklit edilebilir mi? edilemez mi? tartışmalarının yapıldığı bugünlerde bu yazım biraz geçikmişte olsa İMZA kavramına ilişkin düşündüklerimi biraz daha açarak ilginize sunuyorum.

İMZA nın bir insanın var oluşunun en büyük izi olduğunu algılayan biri olarak, bunun da en büyük güvenceye kavuşturulması gerektiğini düşünüyorum. Ancak bilindiği kadarıyla İMZA KANUNU yoktur, imza hukuku vardır ve artık imzanın kaşeyle veya ıslak imza makinasıyla atılabildiği bilinmektedir. Bu durum İMZA'nın ve böylece ŞAHSIN HUKUKUNUN güvencede olmadığı gerçeğini ortaya koymaktadır. İmza hukukunun güvencede olmadığı bir devlette hiçbir şey güvencede değildir.

Şahsın Hukukunun güvence altına alınabilmesi için İMZA HUKUNUNU en berrak şekilde tanımlayacak İMZA KANUNUN oluşturulması gerektiğini gözlüyorum ki (aksi takdirde imza karmaşası dahada büyüyecektir.) parmak izinin de imzanın ana parçası olması gerektiğini düşünüyorum, çünkü bilindiği kadarıyla yapılan araştırmalara göre bir insanın parmak izinin tekrar yeryüzüne gelme ihtimalinin 200 yıllık periyotlarla olabildiği tesbit edilmiştir, yani yaşayan birinin parmak izinin taklidi mümkün değildir.

Özetle; imza şahsın adını soyadını el yazısı ile yazmasının altına imza sembolünün atması ve parmak izinin basması ile tamamlanmalıdır. Bu tanımdaki imzanın taklit edilme ihtimali yoktur. Ayrıca imzanın bütününü oluşturan bu işlemin nüfus cüzdanlarında sürücü belgesinde bulundurulması zorunlu hale getirilmelidir ki; gerektiğinde beyan ve kontrol edilebilsin.

İMZA KANUNUN olmadığı bir ülkede yaşamak, bilinçli bir insan için kökten tedirgin olmasına temel neden değil midir?