İnadım Arif

Nerde kalmıştık

Platonik aşklardaki

“Ressam boyacı” Arif vardı ya!

İşte o Arif.

O ev senin bu ev benim

Derken

İlk işindeki ev sahibesi

Kendi portresini istedi

Arif’ten.

Arif bir baktı, baktı

Aklı kadında kaldı.

Ama onur meselesi

Dikti bir kere, olmaz dedi…

Psikoloji,  sosyoloji okumuş ya..!

—Ne alâka – Kel alâka-  

Sipariş resim yapmam diyor

Şan, şöhret, para…

Nuh diyor, çember çevirmiyor.

( Şiiri ben yazdığım halde

Bana bile dikleniyor.)

Arifim de ne adammış be

İşi daha da inada bindirdi

İnadım inat pencerem iki kanat

Diyor’u bir daha diyor.  

(Buradaki iki kanat yanlış anlaşılmasın)

Anatomiyle bir ilgisi yoktur)

Bastırıyor Arif   

Abidin Dino, İbrahim Çallı’yı

Hatta Rönesans ressamlarını bile

Çağırın diyor.

Şahin ÖZŞAHİN