İnadına ağlıyorum...

Geçmişime, geleceğime…aklıma gelebilecek her türlü kötü senaryo ya ağlıyorum. Gözyaşlarım akmaya başlamış, ben ağlıyorum.”Kirpiklerim silecek görevini tam yerine getiriyor” diye düşünüp, ağlıyorum.

Çocukluğum geliyor aklıma, ilk oyuncağım neydi acaba diye? İlk erkek arkadaşıma, son erkek arkadaşıma ağlıyorum

Param olmadığında, yürüdüğüm yolu düşünüyorum ağlıyorum. Vitrindeyken görüp alamadığım eteğe ağlıyorum.Rus pazarından aldığım antika, kırılan şekerliğimi yapıştıramadım diye ağlıyorum.

Babaannemle yayla evindeki yaşadıklarımız geliyor aklıma, ”ah ne masum günlermiş, ne hoş zamanmış” diyorum ağlıyorum.Hiç görmediğim dedemi tanımadığıma ağlıyorum.

Abimlerin beni gıcık edişlerine gülüp, gülüp ağlıyorum.Hararetlenen gözyaşlarım yanaklarımı yaktığını hissediyorum, kremlemedim mi? diye düşünüyor hızla beynim, ağlıyorum.

O.... kız arkadaşıma kızıyorum, nefretle ağlıyorum...

Annemi kızdırdığım, üzdüğüm, karşı geldiğim günler geliyor bir yığın aklıma, özür diliyorum binlerce kez o duymadan, hıçkırıyorum bu kez.

Ya babam;mide ameliyatı olduğunda gelen muzları yatağın altına girip girip aşırdığım geliyor aklıma, hınzırca gülüyorum bu kez. Birde, sigara içerken yakalayıp hiç bir şey olmamış gibi dönüp arkasına gidişi geliyor, “niye bir tokat çakmadı” diye düşünüp ağlıyorum.

Bütün mendiller bitmiş, "niye bitti, bu mendil, bu tüp, bu para" diye söylenip, ben kolumun yenine başlıyorum.O ara küçüklük resmim takılıyor gözüme, akıyor mübarek seller gibi, tutamıyorum kendimi, elime alıyorum resmimi, tıpkı yabancı bir çocuk sever gibi okşuyorum, damla düşüyor resme, ben bu kez yine ağlıyorum…

Hiç sınıfta kalmadığım halde, lise iki de, “daktilo dersinden” kalmama , hınçla ağlıyorum elimde değil, sinirleniyorum.

Gözlerim kan çanağına dönmüş, ben yine ağlıyorum, dur durak bilmiyor gözyaşlarım.

Kendi ölümüme ağlıyorum, benim için ağlayanları görür gibi oluyorum onların üzüntüsüne ağlıyorum.

73 yaşında intihar eden amcamla yediğim son yemek geliyor aklıma, iyi ki yemeğe çıkmışız diyorum bu kez gözyaşlarım büyük bir üzüntüyle akıyor.

Ağlıyorum; bu halime ağlıyorum.Borçlarıma ağlıyorum, kefil olup, ödediğim paralar geliyor aklıma; aklıma yanıp, yanıp, küfredip ağlıyorum.Kendi salaklığıma sövüyorum, gözyaşlarımı kolumla siliyorum yine ağlıyorum.

750 bin liranın yüzünden gidemediğim dershane geliyor aklıma, kazanamadığım üniversiteye ağlıyorum.

Göz kapaklarım kapanmış, kızarmış ben inadına ağlıyorum.

Anneannem; nasıl çekti 2, 5 yıl felçli, felçli diye düşünüp, sabrına ağlıyorum.Maviş gözleriyle, bir şey isterken ki yüzü geliyor aklıma, ”aahh diyorum ahhhh” ağlıyorum.

İçime akıttıklarıma ağlıyorum, akılsız başıma ağlıyorum.Hatalarıma ağlıyorum.

Kolumun yeni su olmuş, ıslak her yanım, bedenim, ruhum, gözlerim balon ben ağlıyorum.

Değer vermemem gerekirken, değer verdiğim insanlardan yediğim kazıkların acısına hınçla ağlıyor bu kez gözlerim.Pişmanlık gözyaşlarına bürünüyor gözyaşlarım.

Kahpe kadere ağlıyorum, ”ellere kavun, bize niye kelek” diye ağlıyorum.

Niye küresel ısınma var?, biz böyle büyümedikki diyorum.Suların şarıl şarıl aktığı, günlerce yağmurun yağdığı yaşamdan dakikalar
düşüyor zihnime, ben ağlıyorum...

Yaşanmamışlıklara ağlıyorum, tercihlere ağlıyorum.”Bu dünyaya niye gelmişim diye” ağlıyorum, sonra “sus bee niye isyandasın” diye ağlıyorum.

Gözyaşlarımda azalma var mı diye bakıyorum, bu kez gözlerimin haline ağlıyorum. Yaşadığım güne şükredesim geliyor, ağlıyorum.

Telefon çalsa diye saçmalıyorum, yada bir dal sigara…bir şey olsa, çekip çıkarsa beni bu ağlama seansından…

Hiç biri olmuyor…

salya, sümük ağlıyorum…

resim:picasso