İnanamamak 5 ve 6

5-Tema: Nothing Else Matters

Beni artık sosyal paylaşım sitelerinde arama. Vazgeç. Ben hayattan diskalifiye edileli çok oldu.

Aslında umudum vardı. Tam kazanıyor gibiydim. Onlar’a karşı çok güzel bir duruşum da vardı. Ama saldırılarıyla baş edemedim. Onlar’ın kurallarıyla bu savaşı kazanamazdım. Çünkü bu dünyaya ait değilsen kayıp kaçınılmazdır. Kural budur.

Ve gülmelerine karışmayacağım, onları kendi haline bırakacağım. Bilirim ki hiçbir gülüş sonsuza kadar süremez. Şimdi benim mutlu yaşlanması gereken bir eşim ve mutlu büyümesi gereken bir oğlum var.

Zaman kolay aksın diye müzik dinliyorum. Metal müzik dinliyorum ama metal müzik dinlemek için de yaşımın çok geç olduğunu düşünüyorum. Zaten hiçbir şeye tam zamanında yetişemedim.

Ortaokul sıralarında bu metal müziklerin walkman lerle dinlenildiğini hatırlıyorum. Dikkatle ve sessizce dinlediklerini hatırlıyorum. Benim şarkılarımı benden çok çok önce dinliyorlardı.

Hatıralarım geliyor bazen, hayallerimle dolu olması gereken yerlere. Hatırlarımla hayallerim birbirine karışıyorlar bazen. Hangisinin hangisi olduğunu seçemediğim oluyor. Buna üzülüyorum. “Gelecek” denince kızıl akşam bulutlarını, “geçmiş” denince güneşli ve serin sabahları görüyorum. Buna ise nedense seviniyorum.

Teneffüs zili çaldığında saf taylar gibi bahçeye koşuşum, silgi kokusu, gazoz…

Bilemiyorum, bazen hiç anlatamıyorum.

6

Artık O’na da kızmıyorum. Kimse kızmasın. O’nun kötü bir niyeti yoktu. Yozlaşmış ve yoldan çıkmış insanlar topluluğunu derleyip toparlamak lazımdı belki de. Tüm bu;  mağara, peygamberlik, Cebrail, kıyamet, mahşer hikâyeleri de bu yüzdendi. O sadece o zaman için bilinir ve görünür olandaki boşlukları doldurdu. Başarılı oldu ve insanlar da itaat ettiler. Hepsi bu.

O da inanmıştı. Hem de yürekten. Yoksa ölümü yakınlaşan hangi insan veda konuşmasında geride kalacak olanlardan kurduğu sistemin devam ettirilmesini ve korunmasını isterdi ki?

Kızmayın O’na. Yirmi beşinci yüzyıl insanlarının bile şimdi bizi uğraştıran sorulara cevap verebilmesi şüpheli iken yedinci yüzyıl insanlarının bu soruların ve sorunların üstesinden hatasız bir şekilde gelmesini beklemek haksızlık olmaz mı?

“İlim Çin’de bile olsa gidiniz, öğreniniz”.

Peki.

Evet, öğreneceğiz. Ama artık biliyoruz ki ilim sadece felsefeden ibaret değil. Siz huzur için bir adım atmıştınız ve şimdi ben de atacağım. Huzurum için bir yolculuğa çıkacağım. Yeni bir başlık açacağım.

Yolculuk istemeyenin de hemen elleri kurusun…

Hiç şüphesiz…

Yemin olsun ki; aya, güneşe, yıldızlara ve gece ayaklarından şimşek çakan atlılara…