İnandım

Karşıma oturdu,  

Gözlerini kocaman açtı.  

Yarım yamalak cümlelerle açıklama yapmaya başladı.  

O an anladım,  

Dinlemem gereken onun yarım ağzı değil, kocaman açılmış gözleriydi...  

Zırvaladı.  

Uzun uzun içi boş cümleler kurdu.  

Sessizliği bile daha anlamlıydı kurduğu cümlelerden.  

Klasik, bayağı kelimeler...  

İnanmam gerekiyordu sanırım.  

İnanıp paramparça olup, kırılıp dökülmem gerekiyordu.  

İnandım.  

Bazen inanmasa da inanır insan...