İnansam mı İnanmasam mı?

Arkadaşlar geldi beş dakika uğrayalım demişler. Ordan burdan konuştuk, aslında bu dedikodunun iyimser tabiri. Yani lafladık işte.

Evlenen arkadaşlar, küslükler, okul derken ilişkilerimize geldi konu. Arkadaş sevgilisi ile karşı koltukta o sırada sevgilim aradı, kendisi uzak bir şehirde.

Kendi aramızda söz takmıştık, annesine bunu söyleyip söylemediğini sordum. Annesi görmüş, çok sevinmiş, altın yüzük alarak iyi yapmışsınız demiş. "Babana söyledin mi?" dedim. Söylememiş. Aslında tedirgindim, ailesine sormadan yüzük takmıştık çünkü. Kızsalar hak veririm, onlara danışmadan yapılmış birşeydi nihayetinde. Ve ailesi ile tanışmamıştım, sadece ablasıyla balayına geldiklerinde görüşmüştüm ve birbirimizi sevmiştik, en azından ben sevmiştim.

Telefonu kapattım. Arkadaşımın sevgilisi "Sen mi sordun annesine yüzük taktığınızı söyleyip söylemediğini, yoksa kendisi mi sana bu konuyu açtı?" dedi. "Ben sordum" dedim. "O zaman yalan söylüyordur kesin." dedi. "ama ben isterse yüzüğü evde çıkarmasını ailesinin onlara danışmadan olumsuz tepki verebilceiğini söyledim kendisine, o yüzden bu konuda bana yalan söyleyeğeini sanmıyorum." dedim. Dedim ama şimdi kafamda bin bir soru işaretiyle acabalarımla boğuşuyorum.

Ne gerek vardı şimdi içime kuşku düşürmeye? Yalanda olsa mutluydum ben. Nasıl inandıracağım içimdeki kuşkulu insancığı?

Sağ duyum olmayan arkadaşlara sesleniyorum:

Lütfen gidin de " Erkekler Ne Söyler Kadınlar Ne Anlar"ı izleyin, nasıl iyimser olun öğrenin.